Opeenvolging van panden met lijstgevels van telkens drie bouwlagen en dito traveeën onder zadeldak, naar voorkomen einde 18de- of begin 19de-eeuws te dateren, met latere aanpassingen, doch die een oudere kern verbergen.

Nummer 81, voorheen een "camme" gekend als "die Roode Handschoen", is een diephuis met typerende penantengevel van baksteen - oorspronkelijk bepleisterd - met verdiepte rechthoekige bovenvensters voorzien van zandstenen lateien en onderdorpels, en aflijnende dito steigergaten onder de kroon- met tandlijst. Het pand werd recent gerenoveerd en heringericht.

Nummer 83, eertijds "den Wijsere" en later "Schrinkelshrans" genaamd, is eveneens een diephuis dat een verzorgde bepleisterde gevelopstand vertoont, met rechthoekige muuropeningen die op de eerste twee bouwlagen in geriemde - echter deels verdwenen op de begane grond??? - en op de bovenste verdieping in platte bandomlijstingen zijn gevat, met dropvormige consolemotieven en al dan niet panelen op de borstweringen. Decoratieve sluitstenen in de door Franse voegen gelijnde winkelpui. Vernieuwd schrijnwerk, behalve voor de deur. Gedichte steigergaten en recente kroonlijst, onderbroken voor een houten dakvenster met driehoekig fronton.

Nummer 85, voorheen met huisnaam "Int Ros Beyaert", vormt een gecombineerd breed- en diephuis resulterend van een oudere kern die aan straatzijde werd verhoogd en aangepast tot zijn huidige vorm. Het pand werd recent samen met het belendende hoekhuis (zie "De Witte Lelie") gerenoveerd en heringericht als studentenhuis, door ingenieurarchitect D. Depoorter. Vandaag beschilderde bakstenen lijstgevel met in de bovenbouw rechthoekige vensters voorzien van lekdrempels op consooltjes en nagenoeg vierkante bovenste vensters met tot cordon doorgetrokken lekdrempels, onder een aflijnende houten kroonlijst met modillons. Achtertrapgevel met kruisvenster. Nog fragmentarisch bewaarde oorspronkelijke interieuronderdelen, onder meer de moerbalkenconstructie en een gedeelte van het eikenhouten dakgebint(?).