Twee identieke, op de oude rooilijn ingeplante woningen die volgens Meulemans (1981) ooit één geheel vormden en in het derde kwart van de 18de eeuw heropgebouwd werden in classicistische stijl.

Beide huizen tellen drie traveeën op de begane grond, twee traveeën in de bovenbouw en drie bouwlagen, en hebben een steil pannen zadeldak met aandaken en 18de-eeuwse dakkapellen die oorspronkelijk een laadfunctie hadden, zoals het overstekende dakschild doet vermoeden. De lijstgevels zijn opgetrokken in baksteen, met blauwe hardsteen voor plint, pui en vensteromlijstingen, en waren oorspronkelijk bepleisterd. Beide puien in rococostijl zijn gevat in een hardstenen omlijsting van hoekpilasters met accanthusbladmotief onder een geprofileerd hoofdgestel. Ze bestaan uit een centrale steekboogdeur met geriemde omlijsting, rocaillesluitsteen en sierlijk kalf met blad- en schelpmotief (verwijderd in nummer 21), en rechthoekige vensters - respectievelijk verlaagd in 1866 en 1853 - met (gedicht) kelderluik of spiegelvormige borstwering. De verankerde bovenbouw wordt getypeerd door geriemd omlijste steekboogvensters met trapeziumvormige sluitsteen, en had eertijds, boven de steigergaten, minstens een geprofileerde waterlijst in stucwerk, zoals een restant onder de kroonlijst van pand nummer 23 aantoont.