Breedhuis van zes traveeën en twee bouwlagen onder een pannen zadeldak, met een lijstgevel die gekenmerkt wordt door een zandkalkstenen plint, een deur met bovenlicht in een Lodewijk XVI-omlijsting, een rechthoekige poort met zandkalkstenen rechtstanden en houten latei, rechthoekige vensters in de eerste en steekboogvensters in de tweede bouwlaag. Het pand heeft mogelijk een tot het begin van de 18de eeuw opklimmende kern, zoals de vensters met negblokomlijstingen tussen de deur en de poort doen vermoeden. De gevel werd vermoedelijk op het einde van de 18de eeuw aangepast (of herbouwd?) in laatclassicistische stijl. Hiervan getuigt de zandkalkstenen deuromlijsting in Lodewijk XVI-stijl met gedeeltelijk vlak, gedeeltelijk geprofileerd beloop en een hoofdgestel op gegroefde consoles met pijnappelmotief. Waarschijnlijk werd toen ook de gevel geheel in classicistische zin bepleisterd en voorzien van steekboogvensters in de bovenbouw. Een bouwaanvraag uit 1871, voor het toevoegen van hardstenen lekdrempels, toont aan dat het venster boven de deur toen nog niet bestond en dat boven de deurtravee een dakkapel met zadeldakje stond.

Vanaf 1878 werden de bijgebouwen omgevormd tot een achttal kleine huurhuisjes - toegankelijk via de poort in de voorgevel -, waardoor de Sneppengang ontstond. Nadat het inmiddels sterk verwaarloosde geheel in de late jaren 1940 verkocht werd, ondergingen zowel het interieur als de voorgevel grondige "renovatiewerken" onder leiding van F. Vandendael. Volgens het bouwdossier uit 1954, werd het parement van de voorgevel bijna volledig vernieuwd, en werden de bestaande binnenmuren nagenoeg alle gesloopt en volgens nieuw grondplan herbouwd, echter met behoud van een groot gedeelte van de kelders en volledig behoud van het dakspant.

De houten vensterluiken ter hoogte van de begane grond werden op het einde van de jaren 1990 verwijderd.