Het Huis Morillon werd vernoemd naar zijn voormalige bewoner Gui Morillon, de secretaris van Karel V, en wordt heden gevormd door aaneengeschakelde gebouwenvleugels langsheen de Predikheren- en de Onze-Lieve-Vrouwstraat, waarachter een ruime, ommuurde stadstuin.

Het complex bestaat uit de voormalige woning Morillon - een volgens A. Meulemans 1538 gedateerde patriciërswoning in bak- en zandsteenstijl met een getrapte klokkentoren op vierkant grondplan -, en een daarop aansluitend, in kern minstens tot de 17de eeuw opklimmend volume, gevormd door een haaks op de Predikherenstraat gebouwde vleugel met een korfboogvormige poort over de straat en een haaks daarop ingeplante vleugel met bepleisterde lijstgevels die het geknikte tracé van de Predikheren- en de Onze-Lieve-Vrouwstraat volgt en uitloopt op de bepleisterde tuinmuur. Het geheel kwam op het einde van de 18de eeuw in het bezit van de zusters augustinessen die de zieken van het Sint-Elisabethgasthuis verzorgden. Hoewel het stadsarchief slechts één 19de-eeuws dossier bewaart - meer bepaald voor de herstelling van het metselwerk aan de binnenkoer van de materniteit in 1884 -, moeten in de loop van de 19de eeuw meerdere herstellings- en verfraaiingswerken zijn uitgevoerd, onder meer de toevoeging van de neoclassicistische deuromlijsting met hoofdgestel in de haakse vleugel aan de zijde van de Predikherenstraat. Het geheel werd in 1966 grondig gerestaureerd door de A. Van Grunderbeek en R. Verheyden, waarbij vensters en deuren gedicht werden, nieuwe vensteropeningen gemaakt werden, nieuwe kruisen, ontlastingsbogen en (negblok)omlijstingen aan de bestaande vensters werden toegevoegd, de dispositie van de ruimtes op de gelijkvloerse verdieping volledig gewijzigd werd, bestaande houten vloeren vervangen werden door vloerplaten in beton, en het spant gedeeltelijk werd afgebroken.

Interieur. Het interieur werd recentelijk aangepast in een minimalistische vormgeving naar aanleiding van de herbestemming tot hotel.