Voormalig spinnerijzaal van 1919 horende bij een nu verdwenen katoenspinnerij, heden in gebruik als handelszaak. De bankier Felix Dujardin koopt in 1846, net buiten de stadsgracht een strook tuingrond aan om er een katoenspinnerij op te richten. Met dit initiatief wenst hij vermoedelijk de zorgwekkende economische toestand van de stad Brugge wat aan te zwengelen. Het eerste fabrieksgebouw, ontworpen door architect Pierre Buyck (Brugge), komt er in 1847 en is vanaf de Buiten Boninvest over het Zuidervaartje toegankelijk via een brugje. In 1864 volgt een eerste uitbreiding tot aan de straatzijde van de Nijverheidsstraat. Rechts daarvan komt de statige conciërge- of directeurswoning. Architect Pierre Buyck tekent opnieuw de plannen. In 1874 volgt het failliet van de bank Dujardin, een gebeurtenis met grote impact voor het hele economische en sociale leven in Brugge. De katoenspinnerij wordt in 1876 en 1877 openbaar verkocht aan een rentenier, die het achtereenvolgens aan verschillende bedrijven verhuurt. Vanaf 1898 huisvest het gebouw opnieuw een katoenspinnerij en -twijnderij. Het expansieve bedrijf laat in 1919 een nieuwe spinnerijzaal bouwen, ontworpen door architect Serafinus De Taeye (Gent). Na de Eerste Wereldoorlog fuseert de fabriek in 1920 met de Gentse N.V. Union Cotonnière. In 1958 vertrekt de fabriek naar het industrieterrein aan de Pathoekeweg op Sint-Pieters. Alle 19de-eeuwse fabrieksgebouwen verdwijnen, de directeurswoning van 1864 en de spinnerij van 1913 blijven bestaan. Deze laatste krijgt tussen 1960 en 1991 een bestemming als verffabriek en is heden ingenomen door een zetelwinkel. De directeurswoning is sedert 1958 leegstaand en vervallen tot een ruïne.

De spinnerij van 1919 is een industrieel gebouw van twee bouwlagen onder een plat dak, opgetrokken in rode baksteen. Rigide architectuur met dezelfde voor- en achtergevel, geritmeerd door tien traveenissen, doorbroken door hoge segmentboogvensters.

Interieur. Zoldering afgewerkt met bakstenen troggewelven ondersteund door gietijzeren kolommen.