De toren van de zogenaamde Torenhoeve is een multifunctioneel opgevatte eclectische toren van de voormalige paardenstoeterij. Eertijds in gebruik als bakhuis, warmwaterreservoir en duifhuis is de toren een uitzonderlijk element van het complex.

Historiek

De zogenaamde Torenhoeve gaat in kern terug tot 1784, getuige de jaartalankers in de oostelijke zijgevel. Eertijds was er een paardenstoeterij in gevestigd. In de Atlas van de Buurtwegen (1845) komt de hoeve voor als een langgestrekt element met noordelijke uitbouw, vergezeld van een losstaand voormalig bakhuis met -oven ten oosten. Kort na 1900 vestigde zich hier de Luikse industrieel Eugeen Woos, die er een heden verdwenen villa in art nouveau-stijl en in 1909 een multifunctionele eclectische toren liet optrekken. Het parallelle dienstgebouw ten zuiden dagtekent van 1907, getuige de jaartalankers in de oostelijke zijpuntgevel. De hoeve had te lijden onder de Tweede Wereldoorlog. In 1944 werden de in de toren verschanste Duitsers door Engelsen beschoten. Onder meer de opengewerkte borstwering bovenaan werd nadien hersteld.

Context

Het betreft een hoevecomplex bestaande uit een alleenstaande hoeve ten noorden, een parallel dienstgebouw ten zuiden en een vierkante toren onder platte bedaking ten oosten. Enkel de toren is beschermd.

Beschrijving

Ten oosten bemerkt men een vooraan van twee hardstenen paaltjes voorziene toren van vier geledingen, waarvan de begane grond als bakhuis fungeerde, de tweede bouwlaag een heden verdwenen waterreservoir van 10.000 liter had dat door de hete lucht van de nog bestaande bakoven werd opgewarmd en de mogelijkheid bood een warmwaterbad te nemen, de derde bouwlaag fungeerde als duifhuis. Rodere baksteen werd aangewend voor kordonlijsten, omlopende spitsboogfriezen, omlijstingen en de herstelde, spitsbogig opengewerkte balustrade bovenaan. Zijn de muuropeningen beneden getoogd, voor het overige gaat het om grotendeels gekoppelde spitsboogvensters. Op de begane grond werd het houtwerk van de ramen vernieuwd, maar is dat van de deur origineel. Op de tweede geleding aan erfzijde bevindt zich een centraal oculus met sierlijk smeedijzeren traliewerk. De derde geleding heeft een Sint-Antoniusbeeldje met bekronende spitsboognis. De vierde geleding wordt gekenmerkt door een rondboogvenster op hardstenen lekdrempel. De zijgevels van de toren bleven blind.

Het interieur omvat de behouden bakoven (op de begane grond), bakstenen troggewelven op ijzeren balken en houten rechte steektrappen.

Bij de toren sluit ten zuiden een latere garage en een open berghok aan. Ten oosten van de toren ligt een uniek, quasi rond bakstenen waterreservoir, bestemd om de paarden van de voormalige paardenstoeterij te wassen.