Het Stationsplein omvat een langgerekt plein, veeleer te typeren als een brede rechte straat voor het stationsgebouw van Wetteren. Aan de zuidrand van de oude gemeentekern, die met zijn radiaal en dicht stratenpatroon op de helling van een rivierduin is gelegen, ontplooide zich vanaf 1850 de hoger gelegen stationsbuurt (10-15 meter hoogte). De aanleg van dit plein volgde op de bouw van het station circa 1848 naar een ontwerp van ingenieur-architect August Payen, aan de spoorlijn Mechelen - Dendermonde – Gent, ingehuldigd op 28 september 1837.

In de tweede helft van de 19de eeuw werd de lange noordzijde van het plein, tegenover het station en parallel aan de spoorlijn, na verkaveling geleidelijk bebouwd. Op deze wijze ontstond de gevelwand tussen de Nieuwstraat en de Stationsstraat die naast woningen en opbrengsthuizen nog steeds een concentratie aan cafés vertoont.

Verscheidene grondeigenaars, waaronder Constantin Van Cromphaut, directeur van de Koninklijke Buskruitfabriek en burgemeester van Wetteren van 1875 tot 1879, en Jean-Baptiste Ackerman verwierven en/of bebouwden de vrijgekomen percelen. De eerste stond in voor de bouw van de huizenrij nummer 1-8 vanaf de jaren 1855. De aanvankelijk aansluitende rij in het begin van de Stationsstraat bestaat echter niet meer, met uitzondering van het hoekpand nummer 62. Later liet ook Theoduul Polfliet, cabaretier te Wetteren en oprichter van het "Posthotel" (nummer 11), het noordwestelijke gedeelte van het Stationsplein bebouwen met privé-woningen en opbrengsthuizen (nummer 12-13). Nummer 9 met klokvormige schermgevel, vult heden de rij op maar dit vroegere woon-winkelhuis dateert pas van 1926.