Tussen 1930 en 1938 realiseerde de sociale huisvestingsmaatschappij Sint-Niklase Maatschappij voor de Huisvesting in vier bouwfasen 108 arbeiderswoningen aan de Peter Benoitstraat en de Van Durmestraat. Ontwerpers waren de Sint-Niklase architecten August Waterschoot en zijn zoon Leander. Deze bouwfase is typisch voor de sociale woningbouw van de jaren dertig, die een terugkeer kent naar gesloten bouwblokken, als gevolg van de slechtere economische conjunctuur. De rijwoningen van twee traveeën en twee bouwlagen onder roodpannen zadeldak hebben een rode bakstenen gevel die verlevendigd wordt door witstenen en gecementeerde banden en accenten, of door deur- en raamomlijstingen in donkere baksteen. Op de vier hoeken aan het kruispunt van de Peter Benoitstraat en de Van Durmestraat werden drie winkelhuizen en een herberg voorzien.

In 1971 werd deze wijk in oostelijke richting uitgebreid met 12 gezinswoningen en 98 appartementen aan het Peter Benoitpark. De 12 gezinswoningen zijn standaard per twee gekoppelde woningen van twee bouwlagen onder zadeldak. Enigszins opmerkelijk is dat drie tweewoonsten dwars op de straat zijn ingeplant. De twee meergezinswoningen zijn ook oost-west georiënteerd en tellen elk 49 appartementen en 9 bouwlagen. Tussen beide gebouwen is een ruime groenzone met kaarterslokaal, versierd met een keramisch gevelkunstwerk uit 1972 (De Kaartspelers naar ontwerp van Guido Vergauwen, uitgevoerd door Henk Cruyssaert). Dit kunstwerk werd 15 september 1973 ingehuldigd naar aanleiding van het 50-jarig bestaan van de maatschappij.

Deze wijk werd binnen de thematische inventarisatie van het sociale woningbouwpatrimonium niet geselecteerd als bouwkundig erfgoed omwille van onvoldoende erfgoedwaarde op Vlaams niveau.