Oud toponiem al vermeld circa 1177 voor het gebied gevormd door de noordwestelijke uithoek van Opbrakel grenzend ten noorden aan Zegelsem, ten noordwesten en westen aan Schorisse. Benaming van een vroeger allodium van de Sint-Salvatorsabdij van Ename. Deze benedictijnerabdij verwierf in de 12de tot 13de eeuw deze heerlijkheid geënclaveerd te Opbrakel en oefende er als bezitter alle feodale rechten uit tot het einde van het Ancien Régime. Territoriaal vormde de heerlijkheid Wolfskerke een aaneengesloten en duidelijk begrensd geheel, onder meer door de straat Draaikonk ten oosten en Zwalmstraat ten zuiden. Centraal op de heuvelkam en omgeven door landerijen lag het verdwenen oude "Hof te Wolfskerke", als pachthoeve en één van twee gelijktijdige uitbatingscentra van de abdij op Wolfskerke, in bronnen vanaf begin 15de eeuw vermeld. S. De Lange concludeert uit zijn onderzoek dat het meermaals verplaatste "Hof te Wolfskerke", als voortzetting van vroegere cijnshoeve waarschijnlijk in oorsprong teruggaat op de middeleeuwse ontginning van Wolfskerke door lokale bewoners.