Brede straat met twee rijstroken afgezoomd door knotwilgen, die de dorpskern doorsnijdt ten westen van de parochiekerk Heilige Drievuldigheid en Heilige Christianus. Ze loopt parallel ten oosten van de Natiënlaan, grosso modo van het Zuid over de Lievegeleed tot aan de Respaigneleendreef. De Lapscheurestraat maakt deel uit van een tracé dat deel uitmaakt van de Rijksweg tussen Maldegem en Knokke, die circa 1935 werd aangelegd. Een gedeelte van de steenweg werd in 1893 reeds aangelegd volgens het tracé van een bestaande kerkwegel vanaf de Hoogstraat, waarlangs onder meer het westportaal van de kerk en de oude pastorie (zie nummer 4) waren te bereiken. In de jaren 1970 werd de zogenaamd "Rijksweg N296" ontdubbeld tot de huidige Natiënlaan (van twee naar vier rijstroken) om het drukke verkeer naar de haven van Zeebrugge en naar de kust op te vangen. Daarbij werd ter hoogte van de dorpskern van Lapscheure het tracé meer naar het westen omgeleid, en ontstond de zogenaamd "Ring van Lapscheure" (1973). In de jaren 1980 werd de verbinding met Antwerpen via Zelzate ontwikkeld, waarbij de zogenaamd expresweg tussen Maldegem en Zelzate werd opengesteld in 1984. Door de aanleg van de Natiënlaan is de Lapscheurestraat een verstilde straat geworden, die in verhouding tot de breedte van de weg, weinig verkeer krijgt. Langs de straat is een historisch erg belangrijke site gelegen met de oudste gebouwen van de 17de-eeuwse dorpskern van Lapscheure, nl. de parochiekerk (nummer 29) en de bijhorende pastorie (nummer 4). Rondom de nieuwe kerk ontwikkelde zich een straatdorp langs de huidige Hoogstraat. De bebouwing aan de Lapscheurestraat bestaat grotendeels uit huizen van midden of tweede helft 20ste eeuw, nabij het kruispunt met de Hoogstraat en Vredestraat, waarbij onder meer enkele horecazaken. Nummers 16-18 is een kleine hoeve uit het eerste kwart van de 20ste eeuw, opgetrokken in gele baksteen, later gesplitst. Nummer 12 is een volledig gerenoveerde hoeve met historische kern, opkamer onder verhoogde nok en schouwboezem met twee Corinthische pilasters zoals blijkt uit de inventaris van Devliegher van 1970.