Negentiende-eeuws kerkhof aansluitend bij de parochiekerk, in de twintigste eeuw uitgegroeid tot een gemeentelijke burgerlijke begraafplaats. De calvariekapel en de 19de en vroeg 20ste-eeuwse graftekens herinneren nog aan het oorspronkelijke kerkhof.

De Sint-Pieter-bandenkerk werd voltooid in 1872 en ingewijd in 1874. Het achterliggende kerkhof is duidelijk zichtbaar op de topografische kaart in 1904. Na de Tweede Wereldoorlog groeide het kerkhof dankzij een grote uitbreiding naar het noorden uit tot een grote burgerlijke begraafplaats.

In oorsprong was het kerkhof een rechthoekig, oost-west ommuurd perceel (nu perceel N). Drie parallelle paden zorgden voor de ontsluiting van het perk. Aan het einde van het centrale pad staat nog steeds de calvariekapel. Bij de uitbreiding ten noorden werd een nieuwe padenstructuur, een nieuwe toegang en een parkeerplaats gerealiseerd die het noordelijk deel van de begraafplaats benadrukte ten nadele van het historische 19de-eeuwse deel.

De neogotische calvariekapel uit rode baksteen onder leien dak steunt op een bakstenen plint met hardstenen afzaat. De hoeken zijn geaccentueerd met steunberen onder eveneens hardstenen afzaten. Beide puntgevels zijn afgewerkt met hardstenen muurlijsten. De kapel is opengewerkt naar de westzijde door middel van een grote spitsboog. In de kapel hang een groot neogotisch kruis en een aantal grafstenen.

Op deze vandaag deels ommuurde en omhaagde begraafplaats bleven de oudste (1863) en grootste concentratie aan historische graftekens bewaard op het historische perk N, meer bepaald langs de muren en het centrale pad. Op het perceel is de ontwikkeling van de grafkunst tot de jaren 1950 afleesbaar. De voornamelijk hardstenen graftekens zijn grotendeels van het stèle-met-graftuin-type, het stèle-met-zerk-type of verhoogde zerken en ze variëren van eclectisme en neoclassicisme naar art deco en modernisme. De typische funeraire symbolen zijn er te vinden. Het interbellum-grafteken Doncker-Dooreman valt of door de fraaie gebeeldhouwde klimop op de stèle. Verschillende graftekens dragen applicaties in metaal, porselein en witte marmer of porseleinfoto’s.

Op de andere perken bleven verspreid graftekens bewaard die de naoorlogse geschiedenis van de modernistische funeraire kunst aantonen zoals graftekens in mozaïek, witsteen en graniet.

Het terreinonderzoek werd uitgevoerd in 2017.