Noord-zuid-georiënteerd bedehuis, gelegen op het hoekpand/ Ommegangstraat dat in oorsprong de tuin was van de opdrachtgeefster juffrouw E. Angillis; later omgeven door lage ijzeren omheining (zie prentbriefkaart); thans met parking ten westen.

1895: oprichting van de neogotische privékerk naar ontwerp van Jules Vercoutere (Izegem). 1907: stichting Heilig Hartparochie. De kerk wordt door E. Angilis geschonken aan de parochie.

1908: eerste herstellingswerken ten gevolge van tien jaar leegstand, volgens literatuur vergroting van de kerk, naar ontwerp van Jules Vercoutere. De uitbreiding van de kerk is niet onmiddelijk afleesbaar.

1917: opgeëist door de Duitsers en in gebruik genomen als schouwburg. 1930: bouw van toren en sacristie naar ontwerp van Carlos Beyaert (Izegem).

De plattegrond ontvouwt een driebeukige basilicale kerk van vijf traveeën en met vierkante noordoosttoren; zijbeuken met rechte sluiting en een koor van één rechte trav. en een driezijdige koorsluiting. Ten zuiden sacristie.

Baksteenbouw onder kunstleien bedaking; schaars gebruik van arduin voor dekstenen, afzaten en maaswerk. Vrij sober geheel waarin doorsnee-elementen van de baksteenarchitectuur worden toegepast: geprofileerde omlijsting van lichtere baksteen voor de spitboogvensters en -deuren; ook rechte en overhoekse tandlijsten ter aflijning van de de gevels der zij- en middenbeuken die voorts zijn geritmeerd door versneden steunberen.

Meer uitgewerkte westpartij, waarin duidelijker teruggrepen wordt naar de regionale baksteengotiek die op decoratieve wijze wordt geïnterpreteerd. Hoge puntgevel van het schip gemarkeerd door klimmende Brugse travee met smalle, ingeschreven spitsboogvensters en bakstenen tracering met driepasmotief in de kop. Tot de doorsnee-neogotiek hoort eerder het vooruitspringende portaal met puntgevel, geflankeerd door een rond traptorentje; geprofileerde spitsboogdeur in arduinen omlijsting, waarboven imposant Heilig Hartbeeld.: blinde spitsbogen en driepas met ingeschreven drielobben in de top.

In de latere, rijzige noordoostelijke hoektoren van drie geledingen onder achtzijdige spits met ijzeren kruis worden eveneens regionale karakteristieke verwerkt in de opbouw en afwerking: haaks op elkaar gestelde steunberen met versnijdingen uitlopend op polygonale arkeltorentjes, - hier weliswaar op sokkel van natuursteen -, verbonden door middel van een geajoureerde borstwering. Wanden der drie geledingen opgevat als spaarvelden met boogfriezen. Eenvoudige geprofileerde spitsbogige deuromlijsting in een geprofileerde omlijsting van baksteen; kleine vensters van de tweede geleding opgenomen in smalle en hoge Brugse travee aan weerszij van een liseen in de tweede geleding; hoge, verdiepte spitsbogige galmgaten in de derde.

Bepleisterd en witbeschilderde interieur, geritmeerd door spitsbogige scheibogen op arduinen zuilen met achthoekige sokkel en knoppenkapiteel. Middenbeuk overwelfd door verankerd houten spitstongewelf met gordelbogen uitlopend op schalken. Driezijdige koorsluiting gemarkeerd door verdiepte blinde rondbogen onder de doorlopende dorpels van de hoge lancetvensters; pseudo-straalgewelf in het verlengde van de overkluizing van de middenbeuk. Schuin overzolderde zijbeuken.

Mobilair. Zonder noemenswaardigheden. Glasramen in het koor, van 1957, naar ontwerp van T. Czvek en uitgevoerd door firma G. Delodder (Brugge).