De zogenaamde Straalmolen is een watermolen gelegen op de Grote Nete, nabij de samenvloeiing met de Heiloop en de grens met Balen; vermelding opklimmend tot 1374 als eigendom van de Heren van Olmen.

Tijdens de middeleeuwen en het ancien regime was het de banmolen van Olmen. Meermaals door brand vernield, onder meer in 1613, doch steeds heropgebouwd.

In 1651 uitgebreid met een smout- en schorsmolen voor het pletten van oliehoudende zaden en het malen van eikenschors; eind 17de eeuw behoorde de Straalmolen tot de meest renderende molens van de huidige provincie Antwerpen. Opnieuw door brand vernield in 1696 en nog hetzelfde jaar heropgebouwd; in 1766 nogmaals volledig uitgebrand, heropgebouwd in 1767, doch zonder smout- en schorsmolen.

Geleidelijk versteend, vermoedelijk vanaf 1870; in 1934 werd een nieuwe stenen molen gebouwd en de houten onderslagmolen werd vervangen door een turbinewatermolen met ijzeren raderwerk.

In 1982 herstellings- en restauratiewerken onder leiding van architect P. Gevers (Kasterlee) in samenwerking met de molenmakersfirma Adriaens (Weert). In de onmiddellijke omgeving, aan de overzijde van de straat werd in 1989 een ontmantelde Kempische schuur (18de-19de eeuw) uit Kasterlee (Groot Rees) heropgebouwd, nu in gebruik als magazijn.

Verankerd bakstenen gebouw met molenhuis van 1934 en latere woning van circa 1950 in elkaars verlengde, elk vier traveeën en anderhalve bouwlaag onder zadeldak (nok parallel aan de straat, kunstleien), met typische kenmerken uit het interbellum. Molenhuis gemarkeerd door rechthoekige muuropeningen in spaarvelden met aflijnende baksteenfries. Deurtravee met overluifeld laadluik op de verdieping.

Kempische schuur onder laagreikend schilddak (nok loodrecht op de straat, Vlaamse pannen); beplankte wanden op bakstenen stoel. Uitgespaarde zuidwesthoek met rechthoekige poort; gestapelde molenstenen. Eiken gebint met pen- en gatverbindingen.