Voormalig "Palace Hotel", later "Residentie Palace".
In de beginjaren kwam het toerisme in Zeebrugge niet zo goed op dreef en voor het rijke cliënteel van de transcontinentale lijnen die Zeebrugge kozen als aanlegplaats, was er geen luxueuze infrastructuur. Om aan de eisen van de Hamburg-Amerikalijn tegemoet te komen, ging de M.B.Z. over tot de bouw van dit hotel. Het ambitieuze project werd gerealiseerd naar ontwerp van de Brugse architect Jozef Viérin. Tijdens de gemeenteraadzitting van 6 december 1913 keurde het stadsbestuur van Brugge een bijzondere goedkeuring goed omdat het gebouw langs de zeedijk een grotere hoogte zou bereiken dan het reglement toeliet. De torens op de beide uiteinden van dit gebouw zouden immers 32 meter hoog zijn. De constructie was voltooid vóór het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, die aan de verdere ontwikkeling van de badplaats - voorlopig toch - bruusk een einde maakte. Het gebouw bood tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog onderdak aan Duitse stormtroepen. In 1935 vraagt de Compagnie des Installations Maritimes aan om in de westgevel een venster te mogen vervangen door een deur. In 1949 wordt het onrendabel geworden "Palace Hotel" verkocht door de M.B.Z. aan een particuliere maatschappij, wat resulteerde in de interne aanpassing van het hotel tot appartementen en kantoren (begane grond) met verschillende eigenaars.
Imposant, beeldbepalend gebouw gelegen op de hoek van de Zeedijk bij de haven. Het vijf bouwlagen hoge gebouw is hoofdzakelijk opgetrokken in baksteen voorzien van een simili natuurstenen bepleistering. De bouwtrant sluit aan bij de toen voor luxe-hotels algemeen gangbare stijl met name het eclecticisme. Typerend is de brede, uitgewerkte Zeedijk-gevel met middenrisaliet geaccentueerd door balkonleuningen en een fronton, en de veelzijdige hoektorens onder koepelvormige bekroning. De ritmische opeenvolging van gesuperposeerde erkers (tweede en derde bouwlaag) loopt door over de twee kortere zijgevels. De gevel aan de Baron de Maerelaan met uitzicht op de haven, is breder uitgewerkt. De achtergevels zijn zeer sober; vensters in geriemde omlijstingen. Binnenin bewaart het gebouw de grote inkomhal met trap en de open liftkoker met gestileerde hekken en leuningen.
Administratie Ruimtelijke Ordening, Huisvesting en Monumentenzorg West-Vlaanderen, Cel Monumenten en Landschappen, Archief, dossier 246.
Stadsarchief Brugge, Bouwvergunningen, nummer 510/1913, nummer 1169/1935.
BILE E., TRIPS E., Zeebrugge, een haven in de branding, 1895-1970, 1970, p. 71-72.
Bron: GILTÉ S., VAN VLAENDEREN P. & VANWALLEGHEM, A. met medewerking van DENDOOVEN, K. 2006: Inventaris van het bouwkundig erfgoed, Provincie West-Vlaanderen, Gemeente Brugge, Deelgemeenten Dudzele, Lissewege en Zeebrugge, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen WVL25, onuitgegeven werkdocumenten. Auteurs: Gilté, Stefanie; Vanwalleghem, Aagje; Van Vlaenderen, Patricia Datum: De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
Aanvullende informatie
Lift
De personenlift in de grote inkomhal werd in 1914 door de Amerikaanse liftenbouwer Otis in een open liftschacht geïnstalleerd. De elektrische lift met metalen ophangsysteem biedt plaats aan vier personen (nominale last: 300 kg) en ontsluit vier niveaus. Een decoratieve metalen borstwering met gaaswerk, aangevuld met een (vermoedelijk recenter) eenvoudig frame met gaaswerk, schermt de open liftschacht af. De bordesdeuren op de diverse niveaus zijn smeedijzeren harmonicadeuren met koperen handgreep, telkens gevat in een decoratief smeedijzeren kader. Bij alle bordesdeuren is aan het hekwerk een identieke plaat bevestigd met oproepknop en gegraveerd ‘appel’. Op de gelijkvloerse verdieping is bij de bordesdeur aan het hekwerk ook een plaat gehecht met tweetalige gebruiksinformatie. De liftkooi heeft een houten kooivloer, houten wanden en een houten plafond. De kooiwanden worden doorbroken door glasramen. Aan een zijwand van de liftkooi is een gegraveerd koperen bedieningspaneel met zendknoppen in bakeliet aangebracht. In de kooi zijn ook een tweetalig plaatje met een gebruiksrichtlijn van Otis Liften en een koperen plaatje met opgave van het maximum gewicht en het maximum aantal personen aanwezig. In de machinekamer op de dakverdieping is de originele liftaandrijving niet meer aanwezig.
Informatie verkregen via de syndicus (24 april 2023).
