Ommuurd kerkhof omheen de parochiekerk met een indrukwekkend geheel van graftekens uit de 19de en 20ste eeuw.

Op de Ferrariskaart uit de late 18de eeuw staat het kerkhof van Sint-Maria-Oudenhove vermoedelijk eerder symbolisch, als een eivorm, aangeduid. Een correctere intekening is te zien in de Atlas der Buurwegen waaruit blijkt dat het kerkhof enkel ten noorden, aansluitend bij de weg een muur had. Op de topografische kaart van 1873 wordt langs de zuid, west en noordzijde een muur afgebeeld. In de 20ste eeuw werd het kerkhof naar het oosten uitgebreid.

Vandaag wordt het kerkhof aan de zuid-, west- en noordgrens afgesloten door de kerkhofmuur, ten noordoosten en oosten is er een haag. De neogotische bakstenen kerkhofmuur aan de westzijde van het kerkhof heeft een gecementeerde plint. De naar boven toe verjongende muur wordt geritmeerd door eveneens verjongende steunberen die uitlopen in pijlers waartussen een metalen hek werd geplaatst. Hardstenen afzaten en haaks geplaatste bekroningen met een nokrib accentueren het dynamische spel van de muur. Aan beide zijden van de kerk verleent een metalen hek aan pijlers toegang tot het kerkhof. De andere bakstenen muren zijn opgetrokken uit baksteen en worden geritmeerd met pilasters. Aan de noordkant geeft een trappenpartij ter hoogte van de aansluiting van de muur en de haag eveneens toegang tot het kerkhof.

Tegen de zuidelijke kerkmuur, in de oksel met de dwarsbeuk hangt een calvarie onder een leien luifel. Het kruis steunt op een gecementeerde calvarieberg met uitgespaarde spitsboogvormige nis.

Op het kerkhof bleef een indrukwekkende collectie aan graftekens bewaard uit de 19de en 20ste eeuw voor alle lagen van de bevolking. Ten zuiden en ten oosten van de kerk bleven, langs wat ooit het omlopende pad was, staan hardstenen graftekens uit de late 19de en begin 20ste eeuw. Het gaat om kruisvormige stèles, boomstamkruisen, stèles bekroond met een kruis en cippes bekroond met een kruis. Ze zijn opgetrokken in neoclassicistische, eclectische en neogotische stijl. Binnen deze groep valt het betonnen doch van metalen applicaties en foto’s voorziene kruis voor de familie Van Den Eede – Hoebeke (1918) op. Tegen de zuidelijke kerkhofmuur staan houten kruisjes op kindergraven. Ze gaan zeker terug tot de Tweede Wereldoorlog.

Ten noorden van de kerk bleven in het typische rijtjesdenken van de 20ste eeuw naast enkele graftekens van hetzelfde type als reeds besproken (Porrez-Gabriels +1927 en Van Dijke +1953) ook de typische graftekens uit het interbellum en de naoorlogse periode bewaard. Het gaat dan voornamelijk over hardstenen stèles in combinatie met een zerk. Ze zijn opgetrokken in een sobere art deco, soms met architecturale referenties en gestileerde rozen, en het modernisme. Het materiaalgebruik varieert van hardsteen over mozaïek (Vander Heyden +1969) tot witte marmer en graniet. Meestal zijn ze aangevuld met porseleinfoto’s of applicaties, uitzonderlijk is er beeldhouwwerk (De Vleeshouwer – Haegeman +1952).

Op de oostelijke uitbreiding werd een ereperk voor de oud-strijders aangelegd. Elk graf is voorzien van een hardstenen stèle met gebogen kop en een tekstplaat in marbriet. Centraal staat een hardstenen gedenkteken met verschillende verspringende volumes. Onder de afbeelding van een lauwerkrans met een zwaard staat de tekst “oud-stijders rust zacht”.

Het kerkhof werd bezocht in 2017.