De Frans de Potterstraat, een korte straat in de vroegere Sint-Pieters Aaigemwijk, leidend van de Koningin Fabiolalaan naar het kruispunt met de Aaigemstraat, is aangelegd in het verlengde van de Rijsenbergstraat volgens Koninklijk Besluit van 21 april 1931, en maakte oorspronkelijk deel uit van deze straat.

De oostzijde van de straat is met uitzondering van de nummers 2, 4-8 (gebouwd door de Comptoir Belge de Constructions in 1937) vervangen door nieuwe bouw. Kenmerkend voor het straatbeeld aan de westzijde zijn de typische burgerhuizen uit de jaren 1930, opgetrokken in een eenvoudige baksteenarchitectuur aansluitend bij het modernisme en ontworpen door diverse architecten die in deze buurt tijdens het interbellum zeer actief waren (nummer 5 en 7 eenheidsbebouwing ontworpen door Th. Desmet in 1938, nummer 9 naar ontwerp van M. De Paepe van 1936, nummer 11 van 1936, nummer 19 tot 29 vormt eenheidsbebouwing ontworpen door Willy Vanden Vijver in 1936). Het huis nummer 13 met een puntgevel in neotradionalistische stijl contrasteert met deze modernistisch getinte architectuur, architect Frans Flameng ontwierp het gebouw in 1938. Dezelfde architect ontwierp in 1939 nummer 17 in een moderne stijl. Opvallend is het appartementsgebouw in decoratieve baksteenarchitectuur op de hoek van de Frans de Potterstraat en de Aaigemstraat, volgens een bouwplan van 1936 eveneens naar ontwerp van F. Flameng.