In 1957 realiseerde de sociale huisvestingsmaatschappij Tuinwijk 26 woningen aan de Beekstraat 43-93 naar ontwerp van de Lokerse architect Paul Van Winckel. Dit betekende het begin van een nieuwe sociale woonwijk die de volgende 25 jaar stelselmatig werd gerealiseerd, grotendeels ten noordoosten van deze huizenrij, tussen de Kanaalstraat, de Beekstraat en de Rivierstraat (met uitzondering van 10 woningen in de Driesstraat 1-19 uit 1966). De belangrijkste, centrale bouwfase dateert uit 1978-1979 en bestaat uit 74 woningen naar plannen uit 1975-1976 van Jos Van Driessche en Paul Van Winckel, die ook reeds de sociale woonwijk Het Sparrenhof in Lokeren hadden ontworpen. De groenaanleg van deze bouwfase is waarschijnlijk ontworpen door tuin- en landschapsarchitect Rik Callier. Deze woningen worden in 2016 gerenoveerd.

De bouwfase van 1957 betreft een rij twee- en vierwoonsten van het “landelijke type”, het typische naoorlogse baksteentraditionalisme dat ook gepromoot werd door de Nationale Maatschappij van de Kleine Landeigendom: witgeschilderde bakstenen volumes van één bouwlaag onder een zadeldak met doorlopende dakkapellen. Aandacht werd ook besteed aan de groenaanleg: door lage bakstenen muurtjes afgebakende voortuinen met rozen, sierbomen en gras, en tussenruimtes met hoge sierheesters en populieren.

De bouwfase van 1978-1979 is een eerder modernistisch geïnspireerd geheel met dense, geschakelde laagbouw langs straten en voetwegen en een gemeenschappelijke groenzone. De uiterst sobere architectuur bestaat uit gelijkvloerse gezins- en bejaardenwoningen met plat dak en eenvoudige rechthoekige gevelopeningen die vooral opvallen door het materiaalgebruik (geprefabriceerde betonnen platen) en de planindeling (rond een kleine binnentuin).

Deze wijk werd binnen de thematische inventarisatie van het sociale woningbouwpatrimonium niet geselecteerd als bouwkundig erfgoed omwille van onvoldoende erfgoedwaarde op Vlaams niveau.