Begijnhof
Beschermd monument van 03-02-2000 tot heden
ID: 11847
URI: https://id.erfgoed.net/aanduidingsobjecten/11847
Locatie
| Provincie | West-Vlaanderen |
|---|---|
| Gemeente | Diksmuide |
| Deelgemeente | Diksmuide |
| Straat | Begijnhofstraat |
| Locatie | Begijnhofstraat 2 (Diksmuide) |
Administratieve gegevens
| Andere nummers |
|
|---|
Is de (gedeeltelijke) bescherming van
Begijnhof
Begijnhofstraat 2, Diksmuide (West-Vlaanderen)
Begijnhof, beschermd als landschap bij K.B van 10.07.1973 en als monument bij M.B. van 03.02.2000.Na de Eerste Wereldoorlog heropgebouwde begijnhofsite ten noorden van de historische stadskern ingeplant aan de rand van de waterzieke 'Beerstblote'-broeken en in de nabijheid van de Handzamevaart.
Is de omvattende bescherming van
Orgel kerk van het begijnhof (vernield)
Diksmuide (Diksmuide)
In het huidige kerkje bevindt zich geen orgel. Over het orgel in de oude - in WO I vernielde - begijnhofkerk zijn geen gegevens bekend. Wel is er een afbeelding van bewaard gebleven [zie in uitgebreide fiche].
Beknopte karakterisering
| Typologie | begijnhoven |
|---|---|
| Datering | 13de eeuw, 17de eeuw, eerste kwart 16de eeuw, interbellum |
Beschrijving
Het Begijnhof te Diksmuide werd reeds beschermd als landschap op 10-07-1973. Sinds 03-02-2000 is het Begijnhof ook beschermd als monument.
Waarden
Begijnhof is beschermd als monument omwille van het algemeen belang gevormd door de:
historische waarde
in casu cultuurhistorische en architectuurhistorische waarde:
Het Diksmuidse begijnhof is een getuige van de begijnenbeweging,
een kenmerkend en uniek fenomeen voor de zuidelijke Nederlanden.
Deze autonome, vrome vrouwenbeweging kwam voornamelijk in de
14de en 15de eeuw tot volle bloei, aan de rand van de
stad, maar verankerd in het stedelijk weefsel. Anders dan gewone
kloostergemeenschappen, legden de begijnen enkel tijdelijke geloften
af en geen gelofte van armoede; dit maakte hen mogelijk
uit te groeien tot economisch zelfstandige en soms welvarende gemeenschappen
op basis van industrie (lakenproductie), landbouw (een grote boerderij) en handel.
Als pleinbegijnhof geeft het Diksmuidse begijnhof ons een beeld
van de steden en het wonen in vervlogen tijden. Het betreft een
geslaagd evenwicht tussen individueel en sociaal gericht wonen,
tussen bebouwing en open ruimte, tussen steen en groen, een module,
die tijdens jaren 1920 in de tuinwijkgedachte werden opgenomen.
Als enig begijnhof in Vlaanderen dat na de Eerste Wereldoorlog werd herbouwd in
een historiserende stijl, naar ontwerp naar de voor de Diksmuidse wederopbouw
belangrijke architect J. Viérin.
