Als document dat de sfeer en wooncultuur van de zomerse vakantieganger weerspiegelt uit de toeristische periode in het interbellum aan de Oostkust, wanneer de residentiële badplaats Het Zoute verder uitgebouwd wordt en diverse infrastructuur wordt opgetrokken voor het steeds groeiend aantal badgasten;
Als zijnde de blikvanger van het hart van het Zoute, die, samen met de ertegenover liggende aaneengesloten rij bebouwing aan de westzijde van de Sparrendreef, als het ware een dorpssite vormt in de uitgestrekte en voor het overige uit losstaande bebouwing bestaande residentiële villawijk Het Zoute. Reeds vrij vlug na de bouw van de pandgang in 1929 fungeert deze site tevens als ontmoetingsplaats voor de zeer verspreid verblijvende vakantiegasten, waaronder ook als locatie voor culturele evenementen, bijvoorbeeld concertopvoeringen.

in casu architectuurhistorische waarde:
Als zijnde een pittoresk voorbeeld van een kloostercomplex bestaande uit kerk en pandgang in omgevende tuin, sober uitgevoerd in neoromaanse stijl met integratie van landelijke elementen zoals de witgeschilderde baksteenbouw onder bedaking met rode tegels en het typerend gebruik van steunberen. De neoromaanse inspiratie is onder meer terug te vinden in de rondbogige gekoppelde galmgaten in de bovenbouw van de toren, en in de door tongewelf afgedekte pandgang rondom de binnenplaats, opengewerkt door rondbogen op korte zuilen met eenvoudig gestileerd kapiteel op lage vierkante sokkel;
Als zijnde een ensemble dat perfect geïntegreerd is in de omliggende residentiële villawijk van Het Zoute, hiervan getuigt de bijhorende pastorij die opgetrokken is als villa in een combinatie van landelijke en cottagestijl, vaak gebruikt voor de bouw van privé-vakantiewoningen in Het Zoute. Typerend is onder meer de witgeschilderde afwerking, de brede en hoge schoorstenen en de levendige volumewerking als gevolg van het dakenspel en in- en uitspringende muurpartijen (zoals de portiekvormige toegang);
Als getuige van het oeuvre van en de samenwerking tussen de invloedrijke West-Vlaamse architecten Jozef Viérin (Kortrijk, 1872-1949), zijn zoon Luc Viérin (Kortrijk, 1903-1979) en Antoine Dugardvn (Brugge, 1889-1962), allen actief betrokken bij de uitbouw van diverse kustplaatsen. Deze architecten realiseren verscheidene projecten in Het Zoute, waaronder het optrekken van hotels en talrijke villa's.

Het meubilair ontworpen voor de Dominicanenkerk door architect Jozef Viérin en uitgevoerd door Jules Fonteyne (Brugge, 1878-1964) en de firma Pype uit Brugge. Hiertoe behoort onder meer de art-decogetinte biechtstoelen en lezenaars, de bidbank van de familie Lippens; tevens het witmarmeren altaar, het tabernakelen de kerkklok. Het klokkenspel is verkregen door schenking in 1934;
De mozaïek in nis aan de zuidwand van de kerk, met voorstelling van de H. Theresia van Lisieux, vervaardigd door de Nederlandse kunstenaar Molkenboer;
De kleurrijke glasramen met voornamelijk figuratieve uitwerking, veelal met voorstelling van de wapenschilden van de schenkers die behoren tot vooraanstaande families en inwoners uit Knokke. Het merendeel dateert van 1924-1927, de periode van de bouw van het kerkje, en zijn wellicht gemaakt naar gezamenlijk ontwerp van Jozef Viérin en Jules Fonteyne; andere bronnen vermelden Anto(on) Karte (Brugge) als ontwerper. Enkele glasramen dateren uit de tweede helft van de 20ste eeuw, onder meer van glazenier Herman Wauters (Berchem)(1961);
De houten kruisweg in neo-expressionistische stijl van Emile Raes (Doornik, 1907-1986), daterend van 1948, aangebracht op de muren aan de binnenzijde van de pandgang;
Het natuurstenen beeld van Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans centraal op de binnenplaats.

Als zijnde ingeplant tegenover de site waar zich in de eerste helft van de 19de eeuw het oude oorspronkelijke Zoute of Zoekte ontwikkelt, een gehucht met als kern een groepje huizen ten noordwesten van de Sparrendreef, in de driehoek gevormd door de huidige Sparrendreef, Emile Verhaerenlaan en het Amerikapad;
Als zijnde de blikvanger van het centrum van Het Zoute, die, samen met de ertegenover liggende aaneengesloten rijbebouwing aan de westzijde van de Sparrendreef als het ware een dorpssite vormt in de uitgestrekte en voor het overige uit losstaande bebouwing bestaande residentiële villawijk Het Zoute;
Als zijnde een belangrijke historische getuige van de ontwikkeling van het toerisme aan de Oostkust, meer bepaald in Knokke-Het Zoute, dat zich in het tweede kwart van de 20ste eeuw verder ontwikkelt als residentiële badplaats van allure. Hierdoor ontstaat bij het steeds groeiend aantal badgasten de behoefte aan een eigen kerk voor het bijwonen van religieuze diensten.