De dorpskern van Kemmel wordt gevormd door de Dries met ten zuidwesten ervan de parochiekerk, gelegen midden kerkhof. In de stedenbouwkundige structuur van de huidige dorpskern met het bewaarde stratenpatroon neemt de Dries zowel cultuurhistorische als visueel de meest opvallende plaats in.

De Dries heeft de vorm van een trapezium (50 à 65 meter lengte en 30 à 38 meter breedte). Deze typische vorm van het dorpsplein zou in de Frankische- Merovingische periode ontstaan zijn. De naam ‘Dries’ voor het dorpsplein wijst erop dat deze ruimte oorspronkelijk dienst heeft gedaan als plaats voor verzorging en overnachting van vee. Rekening houdend met de zeer oude ontginnings- en bewoningsgeschiedenis van het gebied op en rond de Kemmelberg, en gelet op de aspecten van de bodemgesteldheid, gaat de agrarische nederzetting te Kemmel vermoedelijk terug tot de inde Steentijd (5500-2000 voor Christus).

In de late middeleeuwen werd de Dries ook wel ‘Speldries’ genaamd en werd het plein gebruikt voor het zeer populaire kaatsen. Een postkaart van 1890 toont een vaste kiosk met de openbare waterpomp rechts ervan. De Dries werd in de vooroorlogse periode gebruikt om de was te bleken. In 1954 was de Dries nog begraasd door schapen.

Tot op vandaag bestaat de Dries nog steeds uit een centraal grasperk afgezet door middel van 22 gekandelaarde witte paardenkastanjes, geplant in een enkele rij langs de binnenzijde rondom de dries. Het centrale grasplein is omgeven door een omlopende verharde, openbare weg met de aansluitende dorpsbebouwing. Op de Dries staat het beeld ‘De Gaper’. Op de noordoostelijke hoek van de Dries staat een zeven zijdige kiosk, opgetrokken na de Eerste Wereldoorlog naar het vooroorlogs model. Het betreft een open betonnen constructie onder tentdak (kunstleien) op een bakstenen voeting.