Georiënteerd bedehuis met basilicale opstand, gelegen te midden van plein en omzoomd door struikgewas en pad. Ten oosten van de kerk, graftombe van graniet van de familie Mulle de Terschueren (1925), die de oorspronkelijke grafkelder uit het tweede kwart van de 19de eeuw en rouwkapel vervangt. Ten zuiden van de kerk oorlogsgedenkteken.

In oorsprong, houten kapel gelegen in het meest noordelijke gehucht van de parochie Gullegem. Nadat Sint Eloois-Winkel in 1747 tot zelfstandige parochie verheven werd, schonk de familie Mulle de Terschueren grond voor de bouw van een nieuwe kerk en een kerkhof, laatst genoemde verdween met het herstel van de huidige kerk. In 1953 werd deze classisistische, driebeukige kerk verwoest door brand; enkel de buitenmuren en toren bleven overeind. In 1954 werd besloten de kerk te herstellen naar oorspronkelijk uitzicht onder leiding van architect P. Pauwels (Kortrijk), doch met een modern interieur; in 1957 volgde de eerste steenlegging. De sokkel van natuursteen en de eerste geleding van de toren daterend uit 1755 (zie inscriptie sokkel), werden behouden. De tweede geleding werd heropgebouwd met recuperatiematerial, mits enkele kleine aanpassingen (onder meer galmgaten en torenspits). Tegen de buitenmuren werd een nieuwe gevelsteen geplaatst. Enkel het koor werd opnieuw geconcipieerd.

De plattegrond ontvouwt: halfingebouwde westtoren met zeszijdig zuidwestelijk hoektorentje; driebeukig schip van vijf traveeën; koor van drie traveeën uitgevend op driezijdige koor; ten zuiden sacristie.

Rode baksteenbouw met gebruik van witte natuursteen voor negblokken van de eerste geleding van de westtoren en witte sierbaksteen voor metselaarstekens. Leien zadeldak.

Westtoren onder achtzijdige spits met kruis; de eerste twee geledingen gemarkeerd door vlakke hoeksteunberen. Eerste geleding: classicistisch arduinen portaal met waaier in geriemde omlijsting; pilasters onder entablement. Erboven verdiept rondboograam op afzaat. Op de steunberen, twee ruitvormige gedenkplaatjes. Tweede geleding met twee boven elkaar gestelde gekoppelde galmgaten op natuurstenen afzaten; erboven uurwerk. Aanleunende zijgevels met rondboognissen, in noordelijke nis: Christus aan het kruis. Vlakke hoeksteunberen met metselaarstekens zijnde het Christusmonogram en het alfa-omega-teken. Zijgevels geritmeerd door vlakke steunberen en rondboogvensters; kroonlijst op klossen.

Koor waarin rondbogige nis met neogotisch grafmonument van de familie Nys; muurvlakken met visgraatmotief.

Oostgevel met metselaarstekens die het bouwjaar 1957 aanduiden: "Anno Di MCMLVII"

Witgepleisterd interieur in contrast met baksteenmetselwerk van de apsis. Vlak overzolderd portaal (ingang). Schip geritmeerd door rondbogige scheibogen op pijlers. Twee portiekaltaren. Smalle zijbeuktravee onder haaks aansluitende tongewelven met cassettes.

Betonnen spanten met beeldhouwwerken, die de symbolische weergave zijn van de vier evangelisten en Christus.

Mobilair. Voornamelijk daterend uit de jaren '50. Kruisweg op doek van 1959 door M. Notebaert (Kortrijk). Zijaltaren met beelden van witte steen, die de Heilige Eligius van Noyon en Onze-Lieve-Vrouw met kind voorstellen. Glasramen van 1958 uitgevoerd door M. Martens (Brugge).