De gekoppelde woningen nummers 3-4 vormen een bouwblokje ingeplant aan een verspringende rooilijn in de zuidelijke hoek van het Kardinaal Mercierplein, gelegen in Tuinwijk Klein Rusland.

De woningen maakten deel uit van de derde bouwcampagne van de tuinwijk in de periode 1922-1928 met verschillende huizengroepen rondom het Kardinaal Mercierplein, een centraal punt in de wijk waar het belang van de openbare ruimte en de plantsoenen in het stedenbouwkundig ontwerp goed geïllustreerd wordt. De bebouwing van het rechthoekig openbaar plein vormt een harmonisch geheel rondom een aangelegd parkje, met woningen van twee bouwlagen onder plat dak, opgetrokken in asbeton. De huizen werden in aantal variërend aan elkaar gekoppeld tot huizenblokken met individueel herkenbare woningen. Wisselende gevelritmering en verspringende bouwvolumes en rooilijnen zorgen toch voor een gevarieerd straatbeeld. Modernistische vormgeving met kubistische opbouw door de verspringende volumes onder platte daken met dakoverstek, oorspronkelijk in hout, nu ingepakt met kunststof. De noordelijke rij met vijftien huizen werd na de oorlogsschade in 1947-1950 gerenoveerd. De ruw gepleisterde asbetonmuren van alle huizen kregen in de jaren 1950 een bakstenen parement. Het kleurgebruik in gevelafwerking en van het schrijnwerk verlevendigde de architectuur, maar is thans onzichtbaar of verwijderd.

De halfopen bebouwing heeft een achtertuintje dat uitziet op een binnenterrein waar oorspronkelijk groenaanplanting voorzien was, en dat vanuit verschillende paadjes, onder andere ter weerszij van het bouwblokje, toegankelijk was. In het tuintje staat een stalling en aangebouwd toilet.

In de leegstaande woning op het Kardinaal Mercierplein nummer 4 is door Ann Verdonck in het kader van haar doctoraatsthesis onderzoek geleverd naar de afwerking van het interieur en werd een materiaaltechnisch onderzoek uitgevoerd van de gevelafwerking en het asbeton. De spouw tussen de asbetonwanden en het baksteenparement bevat nog alle nuttige informatie omtrent deze oudste gevelafwerking. Het asbeton blijkt bepleisterd te zijn met een grijze, vrij gladde pleister. De plint is echter in een donkerdere en ruwere pleister uitgevoerd.

Het interieur bevat een kleine inkom met geschilderde houten trap en eronder een kleine kelder. Rechts toegang tot salon. Rechtdoor toegang tot keuken-woonkamer, later omgebouwd tot badkamer. Tussen het salon en de woonkamer bevindt zich de keuken met de originele gootsteen en geelbeige wandtegels, van het salon gescheiden door ingemaakte kasten. Op de bovenverdieping, twee grotere en één kleine slaapkamer. Het onderzoek in de woning toont dat de binnendeuren oorspronkelijk gevernist waren. Op de oude pleister is bovendien geen picturale laag aanwezig maar wel veel resten van papierfragmenten. De originele tegelvloeren zijn behouden.