De Belgische militaire begraafplaats van Steenbrugge maakt deel uit van de stedelijke begraafplaats van Brugge te Assebroek (Steenbrugge). Het militaire perk is gelegen in de noordoostelijke hoek van de begraafplaats, ten oosten van de hoofdtoegang, tussen de Kleine Kerkhofstraat en het perk 66 van de stedelijke begraafplaats. 

Historische achtergrond

Op 28 augustus gaf de stad zich over. Brugge zou vier jaar bezet gebied zijn. Toen de stad bezet werd door de Duitsers, vanaf 14 oktober, werden hier meer dan 800 Duitse militaire doden bijgezet. Deze begraafplaats kreeg ook een monoliet als gedenkteken, dat onthuld werd op 21 november 1915.

Waarschijnlijk vanaf september 1914 werden er op de stedelijke begraafplaats van Brugge militairen begraven, die in ambulances en hospitalen bezweken waren aan verwondingen of ziekte. Na de intocht van de Belgen in Brugge op 19 oktober 1918, werd de begraafplaats in oktober en november 1918 nog verder aangevuld, aangezien er in Brugge nog (militaire) hospitalen waren. Ook militaire slachtoffers van de Spaanse Griep werden hier bijgezet.

Na de wapenstilstand vonden er herbegravingen en overbrengingen plaats. In 1919 werd een afzonderlijke plaats voor de oorlogsdoden aangelegd op de begraafplaats Steenbrugge. Bij een hergroepering in 1924 werden de officiële Belgische militaire grafstenen geplaatst. Deze grafsteen was in 1920 ontworpen door de Brusselse architect Simons, in opdracht van het Ministerie van Landsverdediging. 

Vóór zijn overbrenging naar de crypte van de IJzertoren (21 augustus 1932), lag hier het IJzersymbool Frans van der Linden. Verder liggen hier ook nog enkele burgers die gedood werden bij bombardementen op de stad en enkele verzetslieden. Oorspronkelijk was er hier ook nog een perk met Franse doden en lagen er ook Britten. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het militaire ereperk nog verder uitgebreid met Belgische doden. De meesten (66) zijn gestorven in 1940.

Midden jaren '50 werden ook hier de Duitse doden ontgraven, en de geïdentificeerde doden werden overgebracht naar de Duitse militaire begraafplaats van Vladslo. De monoliet bleef hier, maar werd verplaatst.

Vandaag liggen hier 611 militaire doden individueel begraven. Daarvan zijn er 523 van de Eerste Wereldoorlog: 507 geïdentificeerde Belgen, 1 geïdentificeerde Brit (uit 1919) en 15 ongeïdentificeerde Belgen. De doden liggen echter niet gegroepeerd volgens jaartal, wat op herbegravingen en/of hergroeperingen wijst. Maar liefst 442 Belgische doden zijn overleden in 1918. Uit de Tweede Wereldoorlog zijn er 86 geïdentificeerde en 2 ongeïdentificeerde Belgen.

Beschrijving

De Belgische militaire begraafplaats van Steenbrugge heeft een langgerekte trapeziumvormige plattegrond, versmallend naar achter van ongeveer 50 naar 30 meter. Het terrein, een vlak grasveld, beslaat een oppervlakte van 50 are, aan drie zijden omgeven door een groenscherm. In een bruin houten schuilgebouwtje kan het registerkastje (met bezoekersboek en register) en de plattegrond teruggevonden worden.

De begraafplaats wordt gekenmerkt door twee grote, min op meer symmetrisch aangelegde perken, met daartussen een open zone met de vlaggenstok met Belgische vlag.

De 611 grafstenen zijn de officiële Belgische grafstenen. Ze staan in rijen opgesteld, ongeveer van noord naar zuid. Soms staan ze per twee, rug aan rug, af en toe is er sprake van een enkele rij. De rijen zijn niet even lang (links door de straat, rechts onregelmatig). Af en toe ontbreekt er een grafsteen in de rij. Er is één Britse grafsteen.