Parochiekerk Sint-Hilarius

Merkwaardig gebouw uit 12de en 13de eeuw, gelegen op een kleine verhevenheid en omgeven door het kerkhof. De plattegrond ontplooit een zware westtoren geaccosteerd door een zuidtraptorentje en gevat tussen de zijbeuken van een vijf traveeën lang schip, een uitspringende dwarsbeuk en een recht afgesloten koor. Recente sacristie aan de zuidoostzijde.

Toren met zandstenen onderbouw, opgericht ter plaatse van een oudere: uit de opgegraven funderingen is de juiste bestemming niet af te leiden; breed op het schip geopende gelijkvloerse verdieping, overkluisd met zware kruisribgewelven (1260 en volgende); voorgevelbekleding, classicistisch portaal (ter plaatse van de 13de-eeuwse ingang) en bakstenen klokkenverdieping van circa 1784 door Everaert.

Merkwaardige romaanse beuk op gemetselde pijlers (midden 12de eeuw); rijzige verhoudingen (huidige bevloering met 40 centimeter opgehoogd); houten zoldering met oorspronkelijke traveeën (gerestaureerd); behouden romaans dakgebint; zijbeuken verbreed in 1770-1771 door Corthout en al te zeer hersteld tijdens een restauratie van circa 1900.

Bij deze gelegenheid toevoeging van een doopkapel aan de noordzijde. "Lage" dwarsbeuk van het Maasromaans type; westarcade afgebroken (doch bewaarde sporen); kruisarmen herbouwd circa 1900 op basis van nauwkeurige gegevens.

Vierkant koor afgedekt met een kruisgewelf (12de eeuw), op ietwat droge wijze hersteld; buitenmuurversiering van lisenen en boogfriezen op geprofileerde kraagstenen; binnenin wasbekken onder mijterboog.

Restauratie door S. Brigode en R.M. Lemaire (1966-1967). Mobilair: kleine geelkoperen Christus (13de eeuw?); kruisbeeld in de sacristie (I.B. Duray, 1782); baroktabernakel in het koor (circa 1700); barokbiechtstoelen (1684). Fraaie grafsteen in de kruisarmen, van N. Lelarge (+ 1546) en G. Lelarge, prior (+ 1506), van pastoor Fr. Schandelius (+ 1663) en in de beuk van G. van Wivkem (+ 1447); gotisch wijwatervat onder de toren (1544).