In het laatste kwart van de 18de eeuw te dateren breedhuis met oudere kern, opgevat als een dubbelhuis van zeven traveeën en twee bouwlagen onder een pannen zadeldak met aandaken op geprofileerde, zandkalkstenen schouderstukken en een dakkapel waarin eertijds een laadluik en een hijsbalk zaten. De laatclassicistische lijstgevel - opgetrokken in baksteen met zandkalksteen voor plint, deur- en vensteromlijstingen - wordt gekenmerkt door een hoge plint, rechthoekige vensters in platte bandomlijstingen met trapeziumvormige sluitsteen, en een rechthoekige deur met waaiervormig bovenlicht in een steekboogvormige omlijsting met neuten, oren, festoenen, en bekronende waterlijst. Het bepleisterde gevelvlak loopt uit op een keellijst die de steigergaten vervat en onderbroken wordt in functie van het 19de-eeuwse laadvenster in de zolderruimte. Oude foto’s tonen aan dat de gevel ooit ontpleisterd was en het venster, uiterst links in de gevel, eens een deur (diensttoegang?) was. Hiervan zijn echter geen archiefgegevens terug te vinden. De zes traveeën brede, verankerde achtergevel wordt gekenmerkt door rechthoekige muuropeningen die op de begane grond voorzien zijn van negblokomlijstingen - getuigen van de oudere kern. Het dak werd voorzien van een nieuwe dakbedekking, dakvlakvensters, en twee dakkapellen met beglaasd pseudo-boogfronton.

Het pand werd in 1992 volledig gerestaureerd en opgedeeld in meerdere wooneenheden (L. Van Herck).