Oprichting van een zelfstandige parochie Balgerhoeke in 1902 en bouw van een voorlopige kapel en een huis voor de priester. In 1903 schonk Désiré Standaert bouwgrond voor de nieuwe parochiekerk. De plannen van architect Modeste De Noyette werden goedgekeurd in 1903. De bouw onder leiding van aannemer L. Verstraete startte in 1905 en was voltooid in 1906. Plechtige inwijding door Mgr. Stillemans op 3 oktober 1906.

Na beschadiging in 1918 werd de kerk hersteld in 1919-1920. Bij de dynamitering van de toren op 24 mei 1940 werden ook de sacristie en de bedaking van het koor vernield en hoogaltaar, klokken, orgel en torenuurwerk verwoest; herstelling van dak en gewelf van koor in 1940-1941. Op 14 september 1944 brandde het dak van het kerkschip af en stortte het gewelf in. Herstel van dak en gewelf van kerkschip in 1949-1950. Heropbouw van toren en sacristie in 1960 onder leiding van de architecten Henri Vaerwyck-Suys (Sint-Amandsberg) en L. Cromheecke (Maldegem), cf. herdenkingssteen in kerkportaal.

Opgetrokken van baksteen met verwerking van arduin, onder andere voor de plint en het portaal, afgedekt door leien daken.

Eenbeukige zaalkerk van vijf traveeën met drieledig voorportaal tegen de westgevel en vijfzijdige doopkapel aan de noordzijde, recht afgesloten koor van drie traveeën, met ten noorden aangebouwde toren met orgeltribune en sacristieën. Aangebouwde cilindrische traptorentjes in de oksels ten zuidwesten, ten noordoosten en ten noordwesten.

Voorpuntgevel tussen versneden steunberen, vooruitspringend drieledig portaal, drie hoge spitsboogvormige tweelichten gevat in een spitsboogvormig spaarveld. Neogotische arduinen poortomlijsting met beeld van H. Antonius onder baldakijn in timpaan van 1908. Zijgevels geritmeerd door rechthoekige traveenissen met aflijnende tandlijst, gescheiden door versneden lisenen, en voorzien van spitsboogveld met drielichten. Koorgevel, gelijkaardig aan westgevel. Achthoekige toren op vierkante aanzet met spitsboogvormige galmgaten ten noordoosten, met naaldspits.

Aan de buitenmuren van de kerk, zeven ingemetselde ommegangkapellen met het leven van Sint-Antonius, met arduinen reliëfs in neogotische stijl.

Interieur: Onbeschilderde gele bakstenen muren, afgelijn door arduinen kroonlijsten met klossen. Bakstenen tstongewelven met zandstenen gordelbogen, rustend op arduinen zuiltjes met kapiteel, in het koor met ijzeren profielen en smeedijzeren ribversieringen. Houten gewelf in doopkapel. De arduinen balustrade van het doksaal, in de noordoostelijke aanbouw van het koor, werd vernieuwd bij de restauratie in 1960.

Mobilair: Beeldhouwwerk: neogotische beelden van Sint-Antonius van Padua en van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes op een console en onder een baldakijn boven de zijaltaren; plaasteren calvariegroep van J. Jacquart (Brugge), tegen de westgevel.

Meubilair, zoals altaren, koorgestoelte, communiebank en preekstoel naar ontwerp van architect Modeste De Noyette (goedgekeurd in 1908) en uitgevoerd door Remi Rooms, in hardsteen, witte natuursteen, koper en eikenhout.Hoogaltaar en zijaltaren van Onze-Lieve-Vrouw (ten noorden) en van Sint-Antonius van Padua (ten zuiden) met neogotische altaartafels van blauwe hardsteen met medaillons van geciseleerd koper, van 1908-1912. Retabel van hoogaltaar is verdwenen, de retabels van de zijaltaren zijn van witte steen van Comblanchien. Twee neogotische koorbanken, met afbeelding van de vier kerkvaders, gerestaureerd door Todt (Gent) in 1951. Eiken communiebank met zes panelen met zinnebeelden en Bijbelse motieven, circa 1908-1912, neogotisch met vergulde medaillons. Preekstoel, neogotisch, van blauw hardsteen met ijzeren trapleuning en eiken klankbord, vernield in 1944 en gereconstrueerd in 1950 door G. Dobbelaere. Twee neogotische eiken biechtstoelen, één van 1911. Orgel door de firma Loncke (Esen) van 1967. Veelhoekige arduinen doopvont met symbolen van de vier evangelisten in neogotische stijl met koperen deksel met haal en ijzeren afsluiting van doopkapel, doopvont verplaatst naar het koor. Kruisweg van Aloïs De Beule van 1911 met plaasteren reliëfs in rijk uitgewerkte arduinen nissen, in de muur onder de vensters en op de pilasters.

Ten zuiden van het koor staan tussen beuken de resten van een Mariagrot opgetrokken van kasseien en keien met beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes in een nis erboven, het geknield beeldje van de Heilige Bernadette ervoor is verdwenen.