De Molen van Larum is een houten korenwindmolen van het type Kempische standaardmolen met halfopen voet uit 1846 en gerestaureerd in 1976-1977 naar ontwerp van Lou Jansen.

De molen werd opgetrokken door Karel Van de Perre en rond 1900 werd ten oosten van de molen een stoomgraanmolen geplaatst. In 1976-1977 werd de molen maalvaardig hersteld door de molenbouwers Caers uit Retie naar plannen van architect Lou Jansen uit Turnhout met nieuwe roeden van Peel uit Gistel. In 1992 werd de molen beschermd als monument en de omgeving als dorpsgezicht, en twee jaar later werd ook de mechanische maalderij beschermd als monument. In 2002 voerde Molenbouw De Jongh uit Veldhoven een nieuwe restauratie uit.

De molen is gelegen op een molenberg achter de latere mechanische maalderij en de molenaarswoning (oorspronkelijk uit de periode 1818-1834) die begin 21ste eeuw volledig verbouwd of vervangen werd.

De halfopen voet bestaat uit bakstenen teerlingen en een paraplu. De molenkast heeft een eikenhouten onderbouw van twaalf peluwblokken, twee kruisplaten en vier oksel- en meesterbanden. De voor- en zijwegen van de kast zijn bekleed met grijs geschilderde beplanking met witte omranding en witte scherpgaten, de stormweeg sinds de restauratie van 1976-77 met eikenhouten schaliën maar waarschijnlijk vroeger ook met gepotdekselde planken, onderaan (omgekeerd) klokvormig uitgevoerd met bolvormige borstnaald. De gebogen kap, het luikapje en de paraplu zijn bekleed met gepotdekselde planken en de kap wordt bekroond met een windwijzer in de vorm van een haan. Verder is de molen voorzien van een staart in twee delen, opgehangen aan de kast met een stalen spankabel, een trap, een balkon met luiluik (voor de restauratie van 1976-1977 met afdak), kruiwerk met haspel en kruiketting, een houten hoepelvang, kammenluiwerk, een oud-Vlaams gevlucht met gelaste stalen roeden (fabricaat Peel), en een gietijzeren askop (fabricaat Van Aerschot). De molen heeft een meelzolder met slechts één meelschuif en een steenzolder met twee kunststeenkoppels van 1,40 m en een grote overbrenging van 1 op 6 (zoals de Molen van 't Veld in Geel).

De Molen van Larum heeft een hoge erfgoedwaarde als een maalvaardige standaardmolen uit de 19de eeuw met Kempische kenmerken zoals de uitstekende balkkoppen onder daklijsten, kort beplankte zijwegen, lager uitgewerkte windweeg, gepotdekselde planken, balkon, stand van de steekbanden die minder steil is dan in Brabant maar steiler dan in Oost- of West-Vlaanderen, halfgesloten voet, grijze beschildering, niet-beplankte windpeluw, verdikking op de kruisplaten (in Oost- en West-Vlaanderen kruisplaatsleutels), dicht bij elkaar geplaatste steenkoppels waardoor een binnenluiwerk ontbreekt, en de aanwezigheid van slechts één meelschuif.