is aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed Parochiekerk Sint-Petrus
Deze vaststelling is geldig sinds
omvat de aanduiding als beschermd monument Parochiekerk Sint-Petrus: toren
Deze bescherming is geldig sinds
is aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed Parochiekerk Sint-Petrus
Deze vaststelling was geldig van tot
Neogotische kruiskerk van 1858, vergroot in 1934, met toren uit de 14de eeuw in overgangsstijl, restend van de oude kerk). De plattegrond beschrijft een vijfbeukig schip van twee traveeën met portaal in de noordgevel, en voorstaande westelijke toren, een transept van een travee, een koor van een rechte travee met vlakke sluiting, geflankeerd door zijkoren, waaraan lagere sacristiëen werden aangebouwd.
Mergelstenen toren van drie geledingen onder ingesnoerde naaldspits (leien). In de oorspronkelijk blinde onderste geleding werd in een latere periode een oculus in de westgevel aangebracht. Rondbooglisenen in de tweede geleding. Geprofileerde, rondboogvormige galmgaten met vroeggotisch maaswerk; geprofileerde kroonlijst.
Bakstenen schip en koor, de spitsboogvormige muuropeningen in geprofileerde, bakstenen omlijsting; neogotisch maaswerk. Oculus in de koorsluiting.
Bepleisterd interieur en bakstenen gewelf met afwerking van zachte, gele natuursteen. Spitsboogvormige arcaden op zuilen als scheibogen tussen schip en zijbeuken. Spitstongewelven boven middenbeuk en transeptarmen, kruisribgewelf boven de kruising en straalgewelf boven het koor; geplafonneerde zijbeuken.
Mobilair: Schilderij op doek met voorstelling van Sint-Petrus Apostel (eerste helft 18de eeuw); schilderij op doek met voorstelling van Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans (tweede helft 18de eeuw).
Beeld van Onze-Lieve-Vrouw met Kind, gepolychromeerd hout (14de eeuw); beeld van Sint-Niklaas met kinderen, gepolychromeerd hout (15de eeuw); beeld van Sint-Barbara, gepolychromeerd hout (16de eeuw); beeld van Sint-Bertilia, buste, gepolychromeerd hout (16de eeuw); beeld van Sint-Petrus Paus, gepolychromeerd hout (16de eeuw); beeld van Sint-Rochus met engel, gepolychromeerd hout (eind 17de eeuw); Calvariekruis, gepolychromeerd hout (eerste helft 19de eeuw).
Voormalige communiebank, thans altaar, eik (vierde kwart 18de eeuw). Doksaal in dezelfde stijl, eik (vierde kwart 18de eeuw). Credenstafel, eik (vierde kwart 18de eeuw). Vier sacrisiekasten, eik (twee uit midden 18de eeuw, twee uit het vierde kwart van de 18de eeuw). Hardstenen, gotische doopvont met maskers (begin 16de eeuw) op romaans voetstuk (12de eeuw); hardstenen wijwatervat, gotisch (voetstuk: 14de eeuw; kuip: 16de eeuw).
Grafsteen van de familie de la Brassinne, opgericht door pastoor Michael de la Brassinne, hardsteen (eind 17de eeuw). Op het kerkhof: grafkruis van Goerd Stevens (+ 1647) en zijn vrouw Cornelia Heckelers (+ 1656); grafkruis van Jan Wynen (+ 1674), Stas Mertens (+ 1694) en Anna Wynen; grafkruis (midden 18de eeuw).
Bron: SCHLUSMANS F. 1996: Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Provincie Limburg, Arrondissement Tongeren, Kantons Bilzen - Maasmechelen, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 14n3, Brussel - Turnhout.
Auteurs: Schlusmans, Frieda
Datum:
De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
Ommuurd kerkhof met 20ste-eeuwse graftekens.
De kerk staat ingetekend op de Ferrariskaart uit de late 18de eeuw. Op dat ogenblik lijkt het perceel met een bomenrij omzoomd te zijn. Er is geen afscheiding ter hoogte van de straat. De Atlas der Buurtwegen uit 1841 suggereert dan weer een muur als afscheiding met de straat.
Het deels geruimde en vergroende kerkhof is vandaag omheind met een bakstenen muur, geritmeerd door pilasters. Tegen de noordelijke kerkhofmuur staat een neogotische bakstenen calvariekapel onder een leien zadeldak. De trapgevel is met een spitsboog geopend naar het kerkhof. In de met een ijzeren hekken afgesloten kapel staat een neogotische calvarie. Vermoedelijk was tijdens het interbellum de kapel geflankeerd door vier geschoren taxusbomen.
Voor de calvarie staat het hardstenen eclectisch oorlogsgedenkteken voor de gesneuvelden van de Eerste Wereldoorlog. Op een bodemplaat, omgeven door een omheining bestaande uit paaltjes en een metalen balustrade staat een geringde obelisk, bekroond met een kruis. Op de voet is een palmtak afgebeeld, op het lichaam staan de namen van de gesneuvelden in hoog reliëf en bovenaan staat een leeuw. Volgens een postkaart verstuurd in 1929 hing er oorspronkelijk een graftrommel aan de balustrade.
In de noordoostelijke hoek gevormd door de toren en het schip, onder een leien afdak, staat een Lourdesgrot uit cementrustiek. Ten zuiden van de kerk staat een blauwe steen, mogelijk afkomstig uit het lijkenhuis.
Op het kerkhof bevinden zich enkele graftekens uit de eerste helft van de 20ste eeuw. Verder voornamelijk modernistische graftekens die dateren uit de jaren 1960-1970 van het stèle-met-zerk-type in hardsteen, gietijzer, marmer, mozaïek en graniet. Opvallend zijn de vele bewaarde betonnen afboordingen van de graftuinen. Drie betonnen grafkruisen markeren de graven van slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog.
Opmerkelijk zijn de vijf natuurstenen 17de-eeuwse grafkruisen die op het kerkhof bewaard bleven. Op één exemplaar na, worden ze gekenmerkt door gelobde armen. Drie grafkruisen zijn toe te wijzen dankzij het grafschrift.
De kerk werd niet gebouwd in 1858 zoals weergegeven in de literatuur, maar in 1790 als vergroting van een bestaande kerk en ingewijd in 1855.