Naar de in Leuven gevestigde barokschilder Pieter Jozef Verhaghen (1728-1811) vernoemde woonstraat in het centrum van het zogenaamde "Nieuw Kwartier". De straat verbindt de Emile Mathieustraat met het wijkplein van de Constantin Meunierstraat. Het tracé van de Pierre Jozeph Verhaghenstraat werd vastgelegd door het rooilijnenplan van het Nieuw Kwartier, opgesteld door de stadsingenieur M. Lens in 1928, en vastgelegd bij KB van 27 mei 1931. Die bebouwing verkreeg haar huidig uitzicht tussen 1935 en 1939, en bestaat voornamelijk uit burgerwoningen van gelijkaardige gevelbreedte en doorgaans drie bouwlagen, naar ontwerp van G. Decock en L. Dierickx. De uniformiteit van het straatbeeld wordt onderbroken door drie volumes van vier bouwlagen (nrs. 7, 9, 19) en één volume van één enkele bouwlaag (nr. 11-13). Alle gevels in de straat verwijzen in hun vormgeving, detaillering en materiaalgebruik naar het heersende modernisme doch met een traditioneel plan en ruimteverdeling. Vanuit het architecturaal vocabularium van het modernisme wordt vooral het aanwenden van driezijdige of afgeronde erkeruitbouwen, in- en uitzwenkende gevelvlakken of borstweringen en terugliggende portalen ontleend met een grote plasticiteit in de gevelopstand tot gevolg. Betonnen lateien en erkers worden vaak in het gevelvlak afgewerkt met een pleisterlaag die natuursteen imiteert Het schrijnwerk is verrijkt met art deco hang- en sluitwerk, beglazing of smeedwerk. Zie nrs. 6, 8, 10 en 18 (alle van architect G. Decock).