De wijk Ter Doenaert bevindt zich ten oosten van het centrum van Marke en wordt begrensd door de Maarkebeek (in het westen), de Baliestraat (in het oosten) en de Hellestraat (in het zuiden).

Deze woonwijk werd grotendeels gerealiseerd tijdens de jaren zeventig en kan opgedeeld worden in drie stukken. Het deel ten zuiden van de Spinnerstraat werd bebouwd tussen 1971 en 1986 door de sociale huisvestingsmaatschappij Mijn Tehuis die hier in totaal 166 woningen realiseerde in vijf fasen. Ook in het noordelijke deel (vanaf de Dorreberkstraat) werden sociale huurwoningen opgetrokken, in totaal 101 woningen in vier fasen tussen 1978 en 1983. Een vijfde fase van 25 woningen bleef onuitgevoerd evenals enkele extra woningen, waarschijnlijk omwille van de aanleg van de R8. De plannen van deze woningen zijn van het Brugse collectief Groep Planning, in samenwerking met architect Jacques Lannoo en Stefaan Dejaegere (beide van Marke). In het middelste gedeelte van de wijk waren oorspronkelijk elf woonerven voorzien in opdracht van de Intercommunale Leiedal maar hiervan werd slechts één gerealiseerd naar ontwerp van Werner Desimpelaere van het collectief Groep Planning. Paul Deroose ontwierp de groenruimten van de sociale wijk Ter Doenaert. De gebouwen van de bestaande hoeves aan de zuidzijde van deze wijk werden door Jacques Lannoo in 1975 verbouwd tot ontmoetingscentrum en verblijfshoeve.

Ter Doenaert is een voorbeeld van de laagbouw parkwijken (tapijtwijken) die vanaf eind jaren zestig opgang maken. Door een ingenieuze inplanting (schakeling) en een vernieuwende planindeling (met patio’s) combineren deze wijken een hoge woningdensiteit met genereuze gemeenschappelijke groenruimtes en private tuinen. De architectuur is opvallend qua plan – naast verdiepingswoningen en patiowoningen (waarvan sommige voor bejaarden) telt de wijk ook heel wat splitlevelwoningen –en vormgeving (voornamelijk bakstenen laagbouw met plat dak die vrij gesloten is naar de straat toe). In de meeste gevallen is de oorspronkelijke architectuur reeds sterk getransformeerd door individuele renovaties.

Deze wijk werd binnen de thematische inventarisatie van het sociale woningbouwpatrimonium niet geselecteerd als bouwkundig erfgoed omwille van de zware aantasting van de erfgoedwaarde (individuele verbouwingen).