Straatwand samengesteld uit een hoekhuis en een opeenvolging van doorgaans drie bouwlagen hoge rijhuizen - veelal met kararakteristieke smalle deur- en bredere venstertravee - en ruimere burgerhuizen, die dateren uit de beginjaren 1900 en een markant geheel vormen door hun expressieve gevelarchitectuur.

Vormelementen, detaillering en ornamentiek getuigen veelal van lichte art nouveau of neorenaissance inslag. Tijds- en stijltyperend is bovendien de effectvolle toepassing van een kleurrijk en contrasterend materiaalgebruik: rode baksteen voor het metselwerk in combinatie met blauwe hardsteen, witte natuursteen, veelkleurige baksteen- en tegelsoorten voor de sokkels, cordons, muurbanden, omlijstingen en decor.

De straatwand maakt sinds 1985 deel uit van het beschermde stadsgezicht van het historische Sint-Geertruidomein.

Nummers 63, 65 en 67 werden volgens de bouwvergunning van 1901 ontworpen als één geheel. Het huis nummer 63, een afgeschuind hoekpand van vier bouwlagen en twee + één + één traveeën, vertoont boven de rusticasokkel een eerder strakke geleding, rechthoekige vensters met overspannende bogen, Franse balkons - ten dele vernieuwd - vóór de deurvensters, en op de begane grond een privé-deur in de eerste zijtravee, een winkeldeur in het hoekrisaliet tussen vitrines aan weerszij; in 1950 hoger opgetrokken aanbouw en in 1932 verhoogde afluitingsmuur aan de Karel Van Lotharingenstraat. Nummer 65 en 67, met souterrain, werden sober opgevat met getoogde vensters voorzien van verdiepte borstweringen, buikige balkons vóór de deurvensters, decoratieve deuromlijstingen onder bovenlicht en een "klassiek" hoofdgestel.

Nummer 69, met gelijkaardige opstand en gevelaflijning doch geaccentueerde venstertravee in risaliet, met decoratief uitgewerkt balkon op de verhoogde begane grond en tweelicht op de bovenste bouwlaag, werd in 1901 ontworpen door architect Th. Van Dormael.

Nummers 71 tot 83 dateren van 1906 en werden samen ontworpen door architect A. Stevens. Het huis nummer 71 onderscheidt zich door zijn vier traveeën brede dubbelhuisopstand met picturaal, horizontaal gemarkeerd uitzicht: de volledig met blauwe hardsteen beklede begane grond is belijnd door imitatiebanden en voorzien van een brede poortopening - waarin een later ingebrachte entresol -, de bovenbouw getypeerd door kleurrijke keramiektegels in vorm van muurbanden en casementenfries, decoratieve booglijsten boven de getoogde vensters en een buikig balkon boven de verdiepte deur. Het enkelhuis nummer 73 kenmerkt zich door gelijkaardige vensterbooglijsten, voorts op de bovenverdieping een verdiept cirkelmotef en balkon in de brede venstertravee, een geblokte omlijsting voor de deur in de smalle travee en nog bewaarde kroonlijst op modillons. De strakker opgevatte en repetitief opgestelde nummers 75 en 77 vertonen een zelfde ordonnantie, met bijkomend souterrain in de geboste onderbouw, diamantkopsleutels in de overspannende bogen boven de rechthoekige vensters, balkonmarkeringen en op de hoogste verdieping een gelijkaardig cirkeldecor. In afwijking vormen de enkelhuizen nummers 79 en 81 een ongelijke travee-indeling, met rechthoekige openingen: in de horizontaal belijnde hardstenen benedenbouw met souterrain drie traveeën, in de door lisenen met getrapte aanzet verticaal gelede bovenbouw een deurvenster met balkon tussen smalle zijlichten en een tweelicht erboven; voorts met een verwante ornamentiek en bewaarde kroonlijst met decoratieve sierconsoles. Bij het twee traveeën brede nummer 83 zijn de rechthoekige en getoogde deur- en vensteropeningen gevat in opvallende blokomlijstingen en bleef de kroonlijst op modillins bewaard.

Nummer 85, naar ontwerp van architect V. Joos, dateert eveneens van 1906 en vormt een ruim, vier traveeën breed enkelhuis met karakteristieke horizontale gevelmarkering en brede poort met bovenlicht (entresol?) onder ijzeren I-balk met rozetten en buikig balkon; vernieuwde kroonlijst en in 1961 toegevoegde dakverdieping.

Nummer 87, daterend van 1905 en in de gevel gesigneerd "R. COEMANS/ ARCHITECTE", vertegenwoordigt het type ruimer burgerhuis met vier traveeën en dubbelhuisopstand en valt op door zijn gemengde stilistische vormgeving en ornamentiek. Meer in het bijzonder in het als getrapte topgevel hoger opgetrokken brede vensterrisaliet met "klassieke" houten erker onder fraai gedetailleerd balkon en aansluitend typerend deurvenster, dat werd opgevat als een drielicht in driekwartcirkelvorm. Voorts regelmatige ordonnantie voor de lijstgevel, onder sierlijke aflijning.

Nummer 89, van 1904, herneemt de karakteristieke twee traveeën brede ordonnantie en uitwerking, met boven deur en vensters stijltypische booglijsten en sluitstenen en nog bewaarde kroonlijst op sierconsoles.

Nummer 91, met kenmerkend lijnenspel, smalle risaliettravee met karakteristiek omlijste deur met bovenlicht, bredere venstertravee verhoogd door een dakvenster met topgevel en onderbroken fraai hoofdgestel onder oeil-de boeuf, werd in 1902 ontworpen door architect G. Decock.

Nummer 93, opgetrokken naar 1906 gedateerde plannen van architect F. Smeesters, telt drie traveeën en vertoont een klassieke ordonnantie in combinatie met een geprononceerd decor, behouden buikig balkon in de centrale travee en houten kroonlijst met uitgelengde modillons.

Nummers 95, 97 en 99 werden volgens de bouwvergunning van 1906 opgetrokken als één ensemble. De panden markeren door de expressieve geveldetaillering en repetitieve ordonnantie met verspringende niveau-indeling tussen de smalle deurtravee met traphal en de brede risalietvormende en door een balkon gemarkeerde venstertravee met souterrain (in nummer 95 en 97 omgevormd tot garage). Typerend zijn verder de gevarieerde venstervormen - opeenvolgend rechthoekig, getoogd en op de bovenste bouwlaag in vorm van een rondbogig tweelicht - en de ijzeren I-balken met rozetten boven de deur met bovenlicht en het venster op de verhoogde begane grond.