Vanouds belangrijke invalsweg komende uit de richting Brabant en leilende naar de zuidoostelijke toegangspoort van de middeleeuwse stad; thans in het verlengde gelegen van de Brusselse Steenweg. Het gedeelte van deze range rechte straat dat binnen de middeleeuwse stadsomwalling lag heette vroeger de Brabantstraat: zij leidde van de Vogelmarkt naar de Brabant- of Braampoort, een van de vier middeleeuwse stadspoorten, gelegen aan de Nederschelde of de Reep. In de onmiddellijke nabijheid van de Braampoort bevond zich sinds eind 13de eeuw een watermolen van de stad; de molensluizen, bijgenaamd "Molengaten" of de "Braamgaten" maakten deel uit van de verdedigingsgordel van de stad en waren bedoeld om in geval van nood het omringende land onder water te laten lopen. De laatste resten van de Braampoort verdwenen in 1779. Ook de watermolen van de stad werd in 1881 gesloopt.

Het huidig François Laurentplein, ontstaan door overwelving van een gedeelte van de Reep in 1884, geeft nog steeds duidelijk de scheiding weer die oorspronkelijk bestond tussen de vroegere Brabantstraat en Brabantdam. Eerst genoemde straat werd in 1822 aanzienlijk verbreed en langs beide zijden voorzien van voor die tijd zeer typische empiregetinte lijstgevels die twee haast ononderbroken en horizontaliserende gevelwanden vormen. Thans belangrijke winkelstraat.