In het archief van de Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen (KCML) zijn ontwerpplannen bewaard voor de restauratie van de kerk, opgemaakt door architect Pierre Langerock, gedateerd 14 juli 1903.

Ommuurd kerkhof met graftekens van de 16de eeuw tot vandaag.

Volgens de laat 18de-eeuwse Ferrariskaart was het kerkhof toen reeds volledig ommuurd. Vandaag is het kerkhof met een natuur- en bakstenen muur omheind. De toegang wordt afgesloten met een ijzeren hekken aan twee natuurstenen zuilen, met globes bekroond. Links en rechts van de toegangspoort is er een voetgangersdoorgang. Twee hardstenen paaltjes maken de voetgangersdoorgang voor wagens onbruikbaar. De bakstenen muur is afgewerkt met een hardstenen dekplaat. In de westelijke bakstenen kerkhofmuur zijn vijf natuurstenen grafkruisen gemetseld. De sterk verweerde graftekens zijn moeilijk leesbaar. Ze dateren mogelijk van de 16de tot de 18de eeuw en stonden wellicht oorspronkelijk opgesteld op het kerkhof. Het IHS-monogram in combinatie met een hart of kruis komt meermaals voor.

Tegen de kerkmuur, ter hoogte van het koor, staan enkele 18de en 19de-eeuwse graftekens voor adellijke families en pastoors. De oudste grafplaat is die voor Henricus Van Baelen uit 1765. De hardstenen grafplaat was wellicht oorspronkelijk ingelegd met natuursteen. In de engelendeur in de zuidgevel van de kerk werd een hardstenen plaat met grafschrift en familiewapen van Eduardus Wouters (+1876) geplaatst. Eveneens tegen de zuidgevel staat de hardstenen grafplaat voor Joannes Roberti (+1810). De plaat bestaat uit een plint, lichaam met ingebeiteld grafschrift en het familiewapen in hoog reliëf en een druiplijst. Tegen het koor staan onder het calvariekruis drie grafplaten voor pastoors. Het neoclassicistische hardstenen grafteken voor pastoor Meyngeens (?) bestaat uit een grafplaat met de graftekst, afgedekt met een fronton en het geheel geflankeerd met twee cippes met witmarmeren schedels en gekruiste beenderen in hoogreliëf. De neoclassicistische grafplaat voor Vanderstappen (+1849) heeft eveneens de contouren van een cippe en was ooit voorzien van een kelk en schedel met kruisende beenderen in een, deels verdwenen witmarmeren hoogreliëf. De grafplaat De Backer dateert uit 1879, is gedecoreerd met bloemen en een kelk en wordt afgedekt met een druiplijst.

Op het kerkhof liggen graftekens uit het interbellum tot vandaag. Het kerkhof heeft een grote variatie aan stijlen en materialen die zo de evolutie van de grafkunst in de 20ste eeuw tonen. Zowel de klassieke hardsteen als witsteen, composietsteen en graniet komen er voor. De art deco en het modernisme overheersen er. Funeraire sculptuur komt weinig voor, porseleinen applicaties en tekstplaten in marbriet overheersen.

Drie opmerkelijke vrijstaande graftekens op het zuidelijke deel van het kerkhof trekken de aandacht. De familiekelder Malou wordt afgedekt met een door hardsteen omheinde graftuin met drie hardstenen zerken waarvan de middelste schuin oploopt en een kruis draagt. Er is een afdekplaat die de toegang tot de grafkelder afsluit. Een neogotisch natuurstenen grafteken (naam onleesbaar) bestaat uit een stèle waarop het grafschrift in een gotische omlijsting, het geheel uitlopend op een kruis met Christusfiguur. Het natuurstenen grafteken voor de kloosterzuster Maria Van Hamme werd opgetrokken in art deco. Het grafteken valt op door de hoge stèle, gebeeldhouwd met bloemen omheen een kruis.

• Kabinetskaart van de Oostenrijkse Nederlanden voor Zijn Koninklijke Hoogheid de Hertog Karel Alexander van Lotharingen, Jozef Jean François de Ferraris, Koninklijke Bibliotheek van België, uitgegeven in 1770-1778, schaal 1:11.520 herleid naar 1:25.000.