Rechte steenweg van Brugge naar Blankenberge, die het oostelijk grondgebied van Zuienkerke doorkruist. In 1722 wordt bij de Staten van Vlaanderen een aanvraag ingediend door de gemeente Blankenberge, die klaagt over de slechte verbinding met het binnenland, voor het bekomen van een "calcydewegh" naar Brugge. Dit was enkel mogelijk via de "Dulleweg" of de "Gentele" (Blankenbergse Dijk), twee eeuwenoude dijken. Uit vijf alternatieven wordt gekozen voor: behoud van het bestaande traject tot aan de Sint-Pieterskerk, en vanaf daar een nieuwe, rechte weg dwars door het landschap naar de kerk van Uitkerke. In 1724 is de weg al berijdbaar waardoor de Blankenbergse Dijk en de Dulleweg tot eenvoudige landwegen vervallen. Verbreding van de Blankenbergse Steenweg in 1963.

De straat behoudt lang een open landschappelijk karakter. Volgens kaartenmateriaal concentratie van bebouwing rond de Scheepsdalebrug enerzijds en aan de kerk van Sint-Pieters anderzijds. Op een kaart van circa 1651 staat de Blankenbergse Steenweg afgezoomd met bomen en tal van beboste percelen, verder weergave van het goed de "Patente" (Blankenbergse Steenweg nummer 120) en het kruispunt Dulleweg-Gentele en Blankenbergse Dijk met de kerk (Blankenbergse Steenweg nummer 233) en bebouwing in de dorpskern. Een kaart van 1828 geeft hetzelfde beeld.

Het huidige straatbeeld komt voornamelijk tot stand in de eerste helft van de 20ste eeuw. Het beeldbepalende hoekhuis nr. 1 van circa 1955 valt op door ligging en hybride architectuur. De aansluitende huizenrij dateert overwegend uit de jaren 1920-1930. Hoofdzakelijk breedhuizen van twee à drie traveeën en twee bouwlagen onder al dan niet gemansardeerd zadeldak. Woningen opgetrokken in historiserende stijl of in een vrij eenvoudig opgevatte modernistische stijl. In 1923 wordt het bouwblok tussen de Sint-Pieterszuidstraat en de Sint-Pietersnoordstraat ingenomen door woningen gebouwd in opdracht van het "Samenwerkende Vennootschap Brugsche Goedkoope Woningen" zie Sint-Pieterstuinwijk. Verder een aantal kleine villa's met cottageallure. Naast de dominerende woonfunctie, ook nog commerciële functie onder meer ondergebracht in de oude papierfabriek Viaene (Blankenbergse Steenweg nummer 161) en nieuw gebouwde distributiecentra. In de tweede helft van de 20ste eeuw worden de nog onbebouwde percelen ingenomen door nieuwe woningen. Sociale functie door de aanwezigheid van de godshuizen "MOULAERT" (zie nummers 188-196) op de plaats van vijf huisjes van de dis van Sint-Pieters. In 1959 gerealiseerd in opdracht van G. Moulaert en ontworpen door architecten Luc en Antoine Dugardyn (Brugge); deze laatst gebouwde godshuizen op Brugse grondgebied liggen als enige buiten de middeleeuwse omwalling. Voorts wordt een pedagogisch-culturele functie ingevuld door het parochiaal centrum "De Toren" en het cultuurcentrum "De Dijk" (nummers 217-219). Het straatgedeelte voorbij de spoorwegbrug is schaars bebouwd, er staan enkele huizen uit het interbellum. De oostzijde wordt ingenomen door een wijk met sociale woningen (Blauwhuisstraat, Blauwe Poort) tot stand gekomen in de jaren 1980. Verder ligt het industrieterrein de "Blauwe Toren" met de straten Monnikenwerve, Hoge Hul, Kleine Monnikenwerve, Krinkelstraat, Kleine Pathoekeweg. Het industrieterrein wordt nog altijd uitgebreid met nieuwe bedrijven.