Van Markt naar Geldmuntstraat. Naam afkomstig van de voormalige "Sint-Amandskapel", tot 1817 gelegen ter hoogte van de straatverbreding zie kaart van Marcus Gerards (1562); deze kapel is vermoedelijk gesticht door Sint-Amand in de 8ste eeuw en na de sloop in 1820 vervangen door een armpomp. Rechthoekige, arduinen sokkel met metalen luik; bekroond door vereenvoudigde kandelaberzuil. Vanouds straat met commerciële functie en in mindere mate bewoning.

Gekasseide straat, halverwege verbredend tot een pleintje en op het einde met een kromming in westelijke richting. Tot aan kromming verkeersvrij sinds 1979.

Gevarieerde bebouwing waarvan de oudste kern opklimt tot de 14de eeuw zie kelder van nummer 7. Diephuizen van twee à vier traveeën en twee bouwlagen uit de 17de en 18de eeuw. Verankerde trapgevels, soms beschilderd. Tevens bepleisterde en wit-beschilderde lijstgevels uit de 19de eeuw als vervanging van topgevels onder meer nummer 16 van 1871 in plaats van trapgevel, nummer 22, met zware ankers, van 1846 in plaats van tuitgevel. Typische rechthoekige vensters in geprofileerde omlijstingen (nummers 18, 20, 22) en op doorlopende lekdrempels (nummers 15, 17, 18, 20, 22). Nummer 18 van 1894 ter vervanging van tuitgevel en later aangepast onder meer in 1921 door toevoeging van de lekdrempels en sluitstenen van de geprofileerde vensters; nummer 20, tot 1833 tuitgevel met overkragende bovenverdieping op drie rondbogen, nu met markante puilijst ondersteund door vier consoles van de voormalige uitkraging; nummer 21 uit de 17de eeuw met in 1934 toegevoegde pui met in linker travee, ingang onder gebogen fronton. Nummers 32 en 34, voorbeelden van historiserende reconstructies van 1970 naar ontwerp van architect H. Verkempinck (Oostende) in plaats van twee trapgevels van twee bouwlagen.

Breedhuizen van drie tot acht traveeën en van twee à vier bouwlagen Verankerde bakstenen, wit-beschilderde lijstgevels met getrapte top uit de 17de tot 18de eeuw (nummers 2 en 4). Bepleisterde en beschilderde lijstgevels uit de 18de eeuw met nummer 37 als blikvangend pand omwille van de ligging in de kromming; uit het vierde kwart van de 18de eeuw tot het eerste kwart van de 19de eeuw nummer 39, met wijzigingen in 1946 aan begane grond zijnde toevoegen houten poortje links; uit de 19de eeuw (nummers 1-3).

Voorts ook enkele nieuwbouwpanden onder meer nummer 14, baksteenbouw van de jaren 1960 en nummer 13 van 1992 naar ontwerp van architect G. Debruyne (Brugge) in postmodernistische trant.