Rechte straat, gelegen op het Zuid tussen de Leopold de Waelplaats en de Amerikalei. De straat behoort tot de basisverkaveling van het Zuidkwartier van 1875 en werd in 1876 genoemd naar het toen reeds geplande museum op het bouwperceel grenzend aan de noordoostkant van de straat. Voor 1890 reikte de Beeldhouwersstraat nog tot aan de Vlaamsekaai; daarna kreeg het stuk voorbij de De Waelplaats een andere naam: De Burburestraat.

De straat maakt deel uit van het stratenpatroon rond het rechthoekige bouwblok van het Museum voor Schone Kunsten dat op het verkavelingsplan van het Zuid een belangrijke plaats inneemt. De straten kregen allemaal een naam die verwees naar de schone kunsten: Bouwmeesters-, Plaatsnijders-, Beeldhouwers- en Schildersstraat. De prominente ligging in de wijk is af te lezen in de aanwezige architectuur. De straatbeelden worden bepaald door de fraai afgewerkte gevels van grote burgerhuizen, die de status van de oorspronkelijke eigenaars trachten te vertalen. In deze straten zijn de beste voorbeelden van neoclassicistische burgerhuizen te vinden van de hele wijk. Deze worden afgewisseld met bakstenen parementen met neo-Vlaamse renaissance- of eclectische ornamentiek. Er is rond het museum tevens een concentratie aan hoogwaardige art-nouveau-architectuur te vinden.

Tussen 1884 en 1903 werd de Beeldhouwersstraat bebouwd met mooie burgerhuizen, waarvan de zuidzijde van de nummers 2 tot 48 gaaf is bewaard, met uitzondering nummer 28 en nr. 6, een appartement uit de jaren 1960 naar ontwerp van Paul Meekels. Het gaat om een speelse gevelwand met als basisbebouwing de verzorgde, maar klassiek vormgegeven neoclassicistische burgerhuizen die overal op het Zuid te vinden zijn. Hoewel de afwerking van sommige van deze woningen niet meer gaaf is bewaard, bijvoorbeeld vervanging schrijnwerk, vervlakking van de gevelafwerking, zijn ze als geheel waardevol: op weinig plaatsen op het Zuid is de bebouwing uit de Belle Epoque nog zo volledig aanwezig.

Tussen de neoclassicistische lijstgevels springen een aantal waardevolle woningen in het oog met eclectische, neo-Vlaamse-renaissance- of art-nouveaugevels. De stijlenvariatie creëerde in de westelijke helft van de straat, van de nummers 2 tot en met 26, een fraai ensemble, dat in 1994 als stadsgezicht werd beschermd. De ligging tegenover de tuin en de zijgevels van het Museum van Schone Kunsten bepaalt mee de erfgoedwaarde van dit ensemble. Het oostelijke deel van de straat, tussen de Admiraal de Boisotstraat en de Amerikalei, kent een meer homogene stijlkeuze. Hier zijn een aantal brede neoclassicistische burger- en herenhuizen de blikvangers. Aan de noordzijde van de straat werden percelen voor woningbouw voorzien tussen de Plaatsnijdersstraat en de Amerikalei. Van deze woningen is enkel nummer 5 bewaard.